Moja własna retrospekcja z białej klawiatury. Przystanek, noc, ciepłe powietrze. Moje odbicie w czarnej szybie i wszystko, co jest za mną. Właśnie... Wszystko, co jest za mną, pozostaje również w tyle i nie obracam się, aby sprawdzić, czy w rzeczywistości też tak jest. Jadę i patrzę w czarną szybę. Charakterystyczny dźwięk, wysiadam i nie oglądam się za siebie. Kolejny dźwięk otwierania domofonu na magnes. Nie odwracam się. Odbicie moich nóg w szybie od następnych drzwi i wydają się być tak cudownie szczupłe. Trzaśnięcie drzwiami i światło po prawej stronie. Raz, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć. Sześć dużych kroków i jestem, gdzie powinnam. Zamek, światło, uśmiech dla nich.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!