|
Obudziła się zdyszana i przerażona. Znowu ten sen. Spojrzała na zegarek 05:00. Usiadła na łóżku. Oparła plecy o ścianę. Zaczęła wyliczać baranki w nadziei że to jej pomoże. Na początku wmawiała sobie, ze nie zapłacze, lecz po chwili wszystkie nadzieje szlak trafił. Z oczu poleciały pierwsze łzy. A później wszystko przeistoczyło się w spazmatyczny szloch. Nie dała rady. Poddawała się. Wszystko nad czym tak bardzo się starała znikło. Nie było nic. Oprócz jego twarzy i świadomości, że jej sny to wspomnienia. Tak bardzo rzeczywiste. Mogła w nich dotknąć jego twarzy, przytulić się oraz pocałować go w jego słodkie i gładkie usta. Lecz to tylko sen. Sny zawsze się kończą wtedy gdy najbardziej tego nie chcesz.
|
Dodaj komentarz
