|
Zachowywała się jak robot. Żyła - bo musiała. Bo nie chciała sprawiać przykrości osobą, które kochała. Uśmiechała się - ponieważ nienawidziła pytań 'co się stało?', 'dlaczego jesteś smutna?' etc. . Wstawała rano- bo rodzice ja budzili. Jadła - bo musiała. Bo wszyscy ją do tego zmuszali. Nie krzyczała - ponieważ nikt nie lubił wrzasków. Gdy się budziła marzyła o tym by wrócić znów w krainę marzeń - gdzie cały czas przy nim. Byli szczęśliwi i nadal razem. Lecz gdy chodziła spać błagała o to, żeby ta noc minęła jak najszybciej. Bo wiedziała, że sen będzie tylko snem, a one nigdy się nie spełniają. Jedynie przez nie cierpiała, mimo że były najpiękniejsze.
|
Dodaj komentarz
