Mój Anioł co wieczór pierze skrzydła w pralce Zawiesza je troskliwie nad kuchennym piecem Na gwoździu wbitym w ścianę wiesza aureolę I tak po prostu po ludzku włosy czesze przed lustrem Rano wstaje jak wszyscy wkłada strój roboczy Dzwoni z budki do Boga i kłóci się o czyjeś jutro A gdy wraca zmęczony od drzwi pyta o obiad I zagląda do garnków całując mnie w ramię Anioł nigdy nie upada Diabeł upada tak nisko, że nigdy się nie podniesie Człowiek upada i powstaje.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!