i tak szła, szła.. przed siebie, z parasolką w dłoni. Krople deszczu dudniły w rynnę. A ona szła, wyobrażając sobie, że On zaraz podbniegnie, przytuli ją, weźmie w ramiona.. nie pozwoli jej by stała sama w deszczu, nie pozwoli jej by była samotna...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!