|
Czasami mówię sobie stop, przerwa. Nie szukam miłości ona sama mnie znajdzie. Nagle spotykam faceta, zaczynam zakochiwać się w jego uśmiechu, oczach, policzkach, dłoniach. Później kiedy się poznajemy zaczynam uzależniać się od jego dotyku, pocałunkach. W końcu po jakimś czasie mówię dość, chcę jego miłości ! bo ktoś na nowo rozbudził we mnie pożądanie, chęć niesienia komuś uczucia, bliskości. Postanawiam zrobić pierwszy krok, krok który ma dać do zrozumienia że chciałabym czegoś więcej. Niby prostym pytaniem, dowiaduję się kolejny raz gorzkiej prawdy. Było miło, polubił mnie, ale nie oczekuje związku. Nie szuka miłości. Dobrze mu samemu. A ja ? Zostaję sama, z uczuciami których znów nie mogę opanować. Zanosi mi się na płacz, mam nadzieje. Chociaż on nic nie obiecywał, ja czuję się porzucona. Dlaczego? Cholera dlaczego? Myślę że to ta mocna potrzeba czułości tak mną kieruje. Zaślepia, rozczarowywuje i pozostawia z obnażonymi uczuciami. Tylko dlaczego oni tacy są?cdn.
|
Dodaj komentarz
