|
Uczyłaś mnie chodzić, mówić. Pokazałaś piękno świata. Wytłumaczyłaś w jaki sposób można zachować harmonię, tak by wziąć z życia jak najwięcej. I choć byłam małą dziewczynką, potrafiłam odróżnić dobro od zła. Nauczyłaś jak i kogo kochać. Bawiłaś się, wygłupiałaś, choć zawsze powtarzałaś mi, żeby nikt się nie dowiedział, jak podczas diety objadałaś się lodami, czy piłaś colę, którą tak uwielbiałaś. Te nasze weekendy pełne przygód i wypraw dały mi ogrom szczęścia, nie dlatego, bo lubiłam podróże, czy nawet nie dlatego, bo widziałam coraz to nowsze i ciekawsze rzeczy. Byłam szczęśliwa tylko i wyłącznie, bo byłaś przy mnie. W smutku i szczęściu. Gdy się uśmiechałaś.. ahh, jak ja kochałam ten uśmiech. Zostawiłaś po sobie czarno-białą fotografię w miejscu do którego boję się wejść, ale jesteś cząstką mnie, a to nigdy nie umrze, dziękuję./lyneesc
|
Dodaj komentarz
