|
Stałam pod tym ołtarzem i patrzyłam jak zahipnotyzowana na mojego niedoszłego małzonka.Nie czułam na sobie ani białej sukni, ani welonu, ani tony makijazu , ani tych wszystkich palacych spojrzen. Jezeli naprawde istnieje cos takiego jak olsnienie to ja doswiadczylam go wlasnie wtedy. Patrzylam na mezczyzne ktory stał obok mnie i nagle mnie olsnilo, ze to przeciez NIE TEN. Ze to nie on mial byc moim pocieszycielem , partnerem, kochankiem , ojcem moich dzieci. Nie on. Niewiele myslac rzuciłam sie do ucieczki jak zaszczuty pies, a ludzie wstawali z ławek zeby lepiej mnie widziec. Nikt nawet nie probowal mnie zatrzymac. Popchnelam koscielne drzwi, wsiadlam do samochodu i w njablizszym motelu klęczac przy łozku zaczełam dziekowac Bogu, ze olsnił mnie zanim zdazylam popełnic najwiekszy błąd mojego zycia.
|
Dodaj komentarz
