|
jej ręce drżały ze zdenerwowania jak nigdy wcześniej. nie wiedziała, czy dobrze zrobiła mówiąc mu TE SŁOWA właśnie teraz, wiadomość składającą się z dwóch słów, dziewięciu liter, trzech sylab. żołądek podchodził jej do gardła, ze stresu. patrzyła na niego jak zahipnotyzowana. każda sekunda trwała tak niemiłosiernie długo, a on nic nie mówił. sama nie wiedziała czemu, ale bardzo bała się jego reakcji. tak naprawdę wiedziała, jaka jest odpowiedź. widziała to w jego oczach. mijała wieczność, a on tylko się patrzał. ze łzami w oczach powoli odwróciła się chcąc odejść. ale nagle usłyszała: przepraszam, ale nie mogę powiedzieć, że Cię kocham bo bym czuł, że Cię obrażam. zwykłe 'kocham Cię' ani trochę nie odzwierciedla tego co do Ciebie czuję. nie wymyślono jeszcze takich słów, które byłyby w stanie to określić. łzy spłynęły po jej policzku.. łzy szczęścia. dumne łzy! była dumna, że ktoś taki jak on, jest tylko jej!
|
Dodaj komentarz
