|
Ludzie i ich sny zagrzebane betonem
Gdzieś tam ja i ty w górze pod nieboskłonem
I choć wieje chłodem pomimo braku światła
Nadziei płomień tli się w naszych płatkach
I to nie koniec jest to nie porażka
Bo nawet na betonie czasem piękny kwiat wyrasta.!
|
Dodaj komentarz
