latego wychodzę, siadam na zielonej ławce przed którymś z wieżowców, wynajduję obojętnie który choć najbardziej specyficzny liść, czy moment trawy, i topię w nim oczy, bezsilnie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!