|
"Wierzyłem też, że przyciągnę Cię jakoś i utrzymam przy sobie. Że czas otworzy się dla nas i będziemy uczyć się nawzajem od siebie. Wszystko, co Tobie dałoby szczęście, dałoby i mnie, a ja chroniłbym Cie przed tym bólem. Moja moc byłaby twoją mocą, moja siła twoja siłą. Ale dla mnie jesteś wewnętrznie martwy, jesteś zimny i nie mam do Ciebie dostępu! Jest tak, jak gdybym nie był wcale obok Ciebie, przy tobie. A gdy jestem z tobą, mam przerażające uczucie, że Ciebie po prostu nie ma, że nie istniejesz. Jesteś tak zimny, tak odległy dla mnie jak te dziwne współczesne obrazy, pełne linii, kwadratów i figur geometrycznych, których nie potrafię pokochać ani zrozumieć, a które są równie dalekie i obce jak współczesna rzeźba pozbawiona ludzkiej formy. Moimi ramionami wstrząsa dreszcz, kiedy jestem obok ciebie. Patrzę w twoje oczy, ale nie widzę tam swojego odbicia..."
|
Dodaj komentarz
