 |
|
Patrzę dziś w lustro i swym oczom nie wierzę, jak mogłam mieć nadzieję, że to właśnie mnie wybierzesz.
|
|
|
|
Łykam świt wraz z odorem Twej nieobecności.
|
|
|
|
-Kochaj mnie! -O miłość się nie prosi.
|
|
|
|
Daj mi szansę, by móc dziś nie martwić się o samotne jutro
|
|
|
|
wczorajsze marzenia karmię dzisiejszymi snami.
|
|
|
|
Znów przegrałaś! Stawiaj sobie cele możliwe do osiągnięcia.
|
|
|
|
Zawsze chciałam żyć nadzieją, wtedy nie zjadłabym tej tony czekolady, byłabym o 10 kilogramów chudsza...
|
|
|
|
-Dlaczego to zrobiłaś, jak mogłaś? -Co masz na myśli? -Jak mogłaś odrzucić pewność dla niepewności, stabilizację dla szalejącego wiru zagadek?
|
|
|
|
w chwilach, gdy nie ma z kim porozmawiać, cisza jest nadzwyczaj uciążliwa...
|
|
|
|
zawsze ulega się urokowi tajemnicy. [uległam, żałuję]
|
|
|
|
krzywe nogi, żółte zęby, garbaty nos, odstające uszy i piegi... pokochasz mnie?
|
|
|
|
zostań przy mnie, nie opuszczaj mnie, nie teraz, nie możesz! -uważasz, że kiedyś nadarzy się lepszy moment...?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
