 |
Próbowałam zrozumieć, próbowałam się odnaleźć. Każdego dnia znajdowałam choć jedną rzecz dla której mogę wstać. Nie jest łatwo. Określając to dość potocznie. Mogę nawet powiedzieć,że jest ciężko. Od jakiegoś czasu jestem swoim największym wrogiem.
|
|
 |
I nagle, zupełnie nieplanowanie, znajdujemy się w najgłupszej możliwej sytuacji - płaczemy nad swoją beznadzieją, ale zamiast ją zmieniać, przekształcać -zaczynamy urzeczywistniać idealne odwrotności naszych zamierzeń. I w ten oto sposób zyskujemy kolejny powód do płaczu.
|
|
 |
Ogólnie wkurwia mnie fakt, że ludzie, którzy są dla mnie ważni, z czasem traktują mnie jak powietrze. A później ni stąd, ni zowąd pytają się czemu jestem w złym nastroju, bądź nie mam ochoty z nimi gadać.
|
|
 |
Chcę żebyś towarzyszył mi każdego dnia bo wtedy każda chwila spędzona z Tobą byłaby przesiąknięta szczęściem
|
|
 |
Ja nie lubię ludzi. Nienawidzę ludzi. Za to, że są, oddychają, patrzą się, że są ładniejsi, bardziej wygadani, zbyt fajni by ich lubić
|
|
 |
Nie wiesz jak zachowuję się gdy tak ogromnie za Tobą tęsknię.
Potrzebując Twoich słów wymyślam sobie je w głowie i otulam się do snu.
|
|
 |
porozmawiaj ze mną, tak szczerze, powiedz co Ci na duszy leży, powiedz o czym myślisz, marzysz.
|
|
 |
nie umiem być najważniejsza, nie nadaję się do zajmowania pierwszego miejsca w czyimś życiu
|
|
 |
Nikt mnie nie potrzebuje.
Z każdym dniem coraz bardziej to do mnie dociera..
|
|
 |
Miłość jest wtedy, kiedy chcesz z kimś przezywać wszystkie cztery pory roku. Kiedy chcesz z kimś uciekać przed wiosenną burzą pod osypane kwieciem bzy, a latem zbierać z tym kimś jagody... i pływać w rzece. Jesienią robić razem powidła i uszczelniać okna przed wiatrem. Zimą - pomagać przetrwać katar i długie wieczory, a jak już będzie zimno, rozpalać razem w piecu.
|
|
 |
Za głośno? Co jest za głośne? Tylko cisza. Cisza, w której się człowiek rozpada jak w próżni.
|
|
 |
Piję już szóstą herbatę i wciąż czuję się odwodniony.Bez Ciebie mój organizm wariuje.Nerka wskakuje w miejsce,gdzie powinny być płuca bo one zamieniły się miejscem z wątrobą.Bez Ciebie wszystko jest jakieś inne, szare,bez wyrazu,bez sensu i bez znaczenia.Leżę ze wzrokiem wgapionym w sufit,a przez głowę przelatują mi wciąż dręczące mnie pytania.Zastanawiam się dlaczego odeszłaś zostawiając mnie samego,przecież wiedziałaś,że bez Ciebie się zgubię,że bez Ciebie jestem nic nie znaczącym człowiekiem,który nie poradzi sobie,bez Twojej dłoni prowadzącej przez życie.Herbata się kończy,a Ciebie wciąż tu nie ma.Zaraz pójdę do sklepu,kupię kolejną paczkę i zaparzę dwie,dla nas,może przyjdziesz i wszystko będzie jak dawniej.
|
|
|
|