 |
|
Niewiarygodnie źle mi kiedy nie usłyszę Twojego głosu, kiedy nie zobaczę na ekranie telefonu Twojego "hej :** " , kiedy nie pojawi się uśmiech na mojej twarzy spowodowany Twoim dobrym humorem.. Ale.. kiedy już odczytam wiadomość od Ciebie mam ochotę rzucić telefonem o ścianę . Wolałabym się do Ciebie przytulić, poczuć Twój zapach i ten stan, który wywołujesz we mnie swoją obecnością niż mieć Cię tylko przez głupią szybkę.
|
|
|
|
Powoli tracę panowanie nad nami . Przestajemy być jak dwa magnesy .
|
|
|
 |
udajecie przyjaciół dopiero wtedy, gdy macie jakiś problem, wiecie gdzie mieszkam, znacie mój numer telefonu, wiecie, że zawsze wam pomogę, a gdy ja mam problem , was nigdy nie ma, nigdy nie macie czasu, zawsze powtarzacie, że ja dam sobie radę , a tak naprawdę, brakuje mi osób do których bym mogła przyjść i się wyżalić, powiedzieć co czuję, wypłakać się , ale jednak to prawda, że przyjaciele to zwykli skurwiele. [mogeebyctwojax3]
|
|
|
|
2.I jest to kwestią czasu kiedy zostanę tylko z wspomnieniami. Dlaczego tracę po kolei wszystkich bliskich ? Wielkimi krokami czuję, że zostaję sama.. Nawet nie mam sił niczego ratować. Nawet nie mam pojęcia jak miałabym to zrobić. Nie cieszą mnie już wypady ze znajomymi. Nic już mnie nie cieszy. Bo wszystko jest takie sztuczne. Udawanie, że wszystko jest w porządku, wymuszone prowadzenie rozmów, słodkie „cześć”., promienne uśmiechy.. Mdli mnie od tego wszystkiego. Najgorsze jest w tym to, ze już nic z tym nie da się zrobić. Nie ma ratunku. Bo tak jak już wspomniałam ludzie się nie zmieniają. Nikt już nie będzie taki jak dawniej. I uświadomiłam sobie, że już teraz gdy potrzebuje szczerej rozmowy nie mam tak naprawdę do kogo się odezwać. To przykre. Bo gdy ktoś inny potrzebował pomocy zawsze byłam na wyciągnięcie ręki. Kiedy to ja jestem na dołku pozostali CI najwierniejsi.. Czytaj nikt .
|
|
|
|
1.Na próżno robię pierwszy krok. Na próżno chowam dumę w kieszeń, na próżno wyciągam rękę pierwsza. I chociaż życie nauczyło mnie, że nie warto, ja i tak dalej twardo wierzę, że to coś da. Ludzie się nie zmieniają, a jeśli tak to na pewno nie na lepsze. Może i są wyjątki ale chyba tylko jedne na milion. I chyba nie chcę tych nadchodzących wakacji. Może wydaje się to być dziwne ale.. Nie chce ich! Wiem jak one będą wyglądać. Nie chce takich wakacji. Nic już nie będzie takie jak rok czy dwa lata temu gdzie wakacje były tym najlepszym czasem. To właśnie ten czas liczył się dla mnie najbardziej. To tamte wspomnienia pozostaną ze mną już na zawsze. Ile dałabym aby cofnąć się w czasie i wrócić tam.. Najważniejszego faceta w moim życiu już nie znam , przyjaźnie ograniczyły się do minimum . Wszystkie drogi się rozeszły. Najważniejsi zaczęli się zmieniać. Nie poznaję już ludzi z mojego otoczenia. Każdy, kto był bliski memu sercu odszedł lub odchodzi..
|
|
|
|
|
Doceń, że Go masz. Podziękuj za to, że nosił Cię na rękach, kiedy będąc na spacerze rozbolały Cię małe nóżki. Dostrzeż trud, który włożył w naukę jeżdżenia na rowerze. Zauważ, że nieco się zmienił, przybyło Mu kilku siwych włosów, już nie dałby rady Cię dogonić bawiąc się w berka. Z zazdrością patrzy na wszystkich 'kawalerów' kręcących się koło Ciebie, zaś duma rozpiera Go, kiedy widzi 'panny' przy Twoim boku. Zrób coś dla Niego, tak prosto z serducha, zrób nim będzie za późno. Ja już nie mogę tego zrobić.. / aniusssia
|
|
 |
|
2.jakiś blask, wyraz, nie są szare i przerażające. Ja sam jestem mrokiem krzyczącym ciszą, gdy nie ma we mnie melodii Twojego oddechu. Oddam Ci każdy naskórek naszego świata zbudowanego z naszych wspólnych uczuć, o których szeptały nasze serca. Złoże go na Twoje dłonie byś zobaczyła, że przetworzyłem DNA i stałem się jednością z naszą, wykreowaną, wspólną rzeczywistością. Jeśli zaczniesz robić rozbiórke naszej galaktyki, zaczniesz zdzierać ze mnie skórę do krwi, aż zostaną tylko kruche kości. Kości, które bez podstawowego budulca jakim są Twoje dłonie, skruszą się tak po prostu. Nie zostanie ze mnie nic, zabijesz mnie, będę martwy.
|
|
|
|
1. Wziąłem plecak de którego spakowałem każdą noc, która nie mijała godzinami, a łzami, czas nie istniał, była tylko tęsknota. Dołożyłem jeszcze każdą myśl o Tobie, że odkąd wprowadziłaś się do mojego serca stałaś się się ulubionym filmem rejestrowanym przez mój mózg musiałem schować do plecaka każdy dzień, godzinę, minutę. Pokryłem to porankami kiedy jeszcze nie do końca wiedząc, która jest godzina uśmiechałem się do ukryty na tele, sms od Ciebie, snu o Tobie, lub po prostu do Ciebie, bo byłaś w mojej głowie i wszędzie. Wyruszam na Mont Everest naszych wspólnych marzeń i by znaleźć gdzieś w krętych szlakach wszystko co zgubiliśmy w ostatnim czasie; zaufanie, porozumienie, sens. Wyruszam w podróż by odnaleźć naszą miłość. Nie wrócę póki nie chwycę Jej mocno w dłonie i nie wypuszczę więcej. Nie zasnę już nigdy by nie wyślizgnęła mi się z rąk i rozpadła. Ale nie zasnę też dlatego, że muszę nadrobić czas kiedy moje puste oczy nie mogły wypełniać się Tobą. Gdy odbijają Twój obraz mają jaki
|
|
|
|
2.Ile musiałoby minąć czasu abyś zorientował się, że coś nie tak ? Po jak długim milczeniu zacząłbyś się o mnie martwić ? Czy w ogóle drgnęłoby Ci serce ? Czy machnąłbyś na to ręką wcale się nie przejmując ? Odszedłbyś gdybym powiedziała wtedy, że masz odejść i zostawić mnie w spokoju ? Posłuchałbyś mnie ? Czy może pozwoliłbyś abym kolejny raz zatonęła w Twoich ramionach ? Obiecałbyś mi, że mogę na Ciebie liczyć , wysłuchałbyś mnie pomagając "podnieść się " choćby o jeden schodek ? Chciałabym abyś był wtedy moim oparciem . Tak jak i w tej chwili, za 5 minut , za godzinę , jutro , za 3 miesiące i zawsze. Po prostu przy mnie bądź. Więcej nie chcę. Nie żądam niemożliwego . Nie każę Ci przynieść mi gwiazdki z nieba . Proszę tylko o Twoją obecność w moim pogmatwanym życiu . Tyle.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
