 |
|
jest ich dwie. są moimi przyjaciółkami i jednocześnie siostrami za które oddałabym życie. wiem, że to co nas łączy przetrwa i nigdy nie zostanie przerwane. rozumiemy się bez słów, potrafimy przewidzieć swoje reakcje w każdej sytuacji. znamy siebie od stóp do głów i od głów do stóp. zawsze jesteśmy szczere, nie owijamy w bawełne.
a mimo to się kochamy i akceptujemy. takie przyjaciółki jak One to skarb, którego nie oddam nikomu, nigdy w życiu. widzimy się codziennie, a mimo to jest nam mało. one są przy mnie zawsze, nawet jeśli nie cieleśnie to duchowo. nigdy mnie nie zostawiły, zawsze będę je kochać. moje dwie małe nadzieje na lepsze jutro. kocham je. nad życie.
|
|
 |
|
przeżyjmy więcej, nie jesteśmy przecież rodzeństwem.
Twoje oczy krzyczą seksem, gryzą mnie jak szerszeń.
|
|
|
|
2 w nocy. tylko ja, papieros i ta błoga cisza.
|
|
 |
|
najgorsza jest ta bezsilność, że nie możesz zrobić kurwa nic, by było tak jak dawniej.
|
|
 |
|
następną imprezę zapamiętam całą! obiecuję.
|
|
|
|
a z takim poziomem inteligencji to spełnisz się zawodowo jako konserwator powierzchni płaskich.
|
|
|
|
doskonale wiesz, że zrobię dla Ciebie wszystko. na dźwięk słów 'poważna rozmowa' trzęsę się jak truskawkowa galaretka. boję się, iż zostawisz mnie dla innej. jesteś zdecydowanie zbyt idealny
|
|
|
|
ze łzami w oczach stwierdzam fakt, że jestem bezwarunkowo i nieodwołalnie zajebiście mega bardzo zakochana w pewnym panu. wiem, chyba mnie coś popierdoliło.
|
|
|
|
Nie miał pojęcia,co jej powiedzieć.Dookoła narastała coraz większa cisza. Żaden dźwięk nie dobiegał spoza drzwi. Ta cisza była nie do wytrzymania.Jakby pokój był zupełnie pusty. Zapukał. Nie było odpowiedzi. Kiedy trzecie pukanie nie doczekało się żadnej reakcji, nacisnął klamkę. Drzwi uchyliły się bezgłośnie. Siedziała na łóżku w pokoju oświetlonym jedynie przez światło wpadające szparami między zasuniętymi zasłonami.Odwrócona tyłem do drzwi,obejmowała się ramionami, jakby chciała się ogrzać.Wolno podszedł do łóżka. Nie odwróciła się i nie powiedziała ani słowa, kiedy pod jego ciężarem lekko zaskrzypiała podłoga. Zawahał się,a potem obszedł łóżko i stanął tak, by widzieć jej twarz.Wstrzymał oddech, aż zabolało. Nie było w niej nic z dziewczynki. Twarz, bez śladu dawnych rumieńców, znaczyły ból i cierpienie. Oczy pozbawione były życia.Siedziała zastygła w bezruchu, jakby każdy oddech sprawiał ból, a życie stało się niewysłowioną męką..
|
|
|
|
trudniej ukryć to co się czuje, niż udawać to czego się nie czuje ..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
