 |
Chcę móc się czegoś chwycić, lecz w każdej dłoni
Obok serdecznego palca jest ten drugi, który cię pierdoli
|
|
 |
Mogę czuć smak niepowodzenia na twoich wargach.
Czy jest dla nas nadzieja?
Możemy wyjść z tego żywi?
Mogę posmakować niepowodzenia...
|
|
 |
Siła uniesień i ból porażek.
|
|
 |
nie piszesz od dawna. nie mamy ze sobą kontaktu. Ty masz ją, jesteście szczęśliwi, ale mimo to ja zawsze na dźwięk esemesa zrywam się i odblokowując klawiaturę mam nadzieję, że na wyświetlaczu ujrzę Twoje imię, ale zawsze spotyka mnie to samo rozczarowanie, uśmiecham się wtedy sama do siebie i szepczę: " boże jaka ty jednak jesteś naiwna, przecież dobrze wiesz, że on się nie odezwie, ale jednak masz nadzieję, ale nadal czekasz ". czasami śni mi się, że dostaję od Ciebie wiadomość jak to za mną tęsknisz. czasami szkoda mi, że to tylko sny. I nieogarniamciebejbe
|
|
 |
książki porozrzucane gdzieś po całym pokoju, milczący telefon leżący na biurku koło mnie, jacyś nieznajomi, którzy bezskutecznie próbują umówić się ze mną na spotkanie, zielona kropka koło Twojego nazwiska na fejsie, fizyka, której już dawno powinnam zacząć się uczyć i głowa przepełniona myślami o Tobie, o tak brutalnie, obojętnie milczącym Tobie. I nieogarniamciebejbe
|
|
 |
pytasz czego pragnę? chcę się niczym nie przejmować, chcę żeby wszystko zawsze układało się po mojej myśli i chcę tracić z Tobą resztki mojej moralności. pomożesz mi spełnić moje marzenia? I nieogarniamciebejbe
|
|
 |
spójrz. widzisz? to my z przeszłości. no popatrz jaki ładny widok. naprawdę ani przez moment nie było Ci szkoda, że tak zjebaliśmy sprawę? I nieogarniamciebejbe
|
|
 |
a ja żyję tylko tym, że jeszcze kiedyś powrócisz. że znów będzie jak dawniej albo nawet lepiej. codziennie wstając rano staram się wykrzywić twarz w uśmiech, co nie zawsze mi wychodzi, i usiłuję sobie wmówić, że pewnego dnia obudzę się obok Ciebie tak cholernie szczęśliwa, że znów będziesz blisko. wiesz, może to głupie, ale tylko w ten sposób jakoś jeszcze funkcjonuję i oszukując samą siebie daję radę przetrwać kolejny pusty, bezsensowny dzień. I nieogarniamciebejbe
|
|
 |
niespełna siedemnastoletnie drżące ciało trzymające w ręce kubek ciepłego kakao, spogląda na zdjęcie rzucone niedbale gdzieś na biurku. widnieją na nim dwie postacie. dziewczyna i chłopak. ja i Ty. szkoda tylko, że nas już nie ma. że ten moment, ta chwila szczęścia trwa już tylko wyłącznie na fotografii. wiem, że pewnie właśnie jesteś z nią. że to ją otulasz ciepłem swojego ciała. tęsknię. tak cholernie tęsknię. ale nie wykonam żadnego ruchu. bo tak będzie lepiej. dla mnie, dla Ciebie, dla nas. ja przecież poczekam. zawsze czekałam, na swoją kolej, na swoją chwilę szczęścia, na Ciebie. poczekam i tym razem. to nic, że mój głos codziennie rano się łamie, to nic, że spoglądając w lustro widzę wrak człowieka. to nic. ja poczekam. I nieogarniamciebejbe
|
|
 |
Ile znasz przyczyn, by trwać w tym na zawsze, jedna miłość, jedno życie dedykowane prawdzie.
|
|
 |
kochałam cie
może nawet bardziej niż powinnam
bardziej niż na to zasługiwałeś
ale byłeś dla mnie wszystkim
bez ciebie nie mogłam oddychać
wiec teraz mi nie mów ze nie wiem co to jest miłość
wiem i to bardzo dobrze
po prostu już nie ufam tej dziwce
która zakochani nazwali miłością.
|
|
|
|