 |
|
Może kiedy kończy się wyobraźnia, kryje się nasza prawdziwa natura? I czeka abyśmy stawili jej czoło w miejscu gdzie intelekt zmaga się z prymitywnym myśleniem na wrogim terenie świata gdzie obowiązuje jedynie prawo silniejszego, zrodzieni z anarchii przepełnieni rządą krwi drżymy na myśl o tym co może wyłonić się z mroku.
|
|
|
|
Wiem, że przyjdzie taki czas, że mnie zawołasz. Czy do rozmów niesłownych szczęście dopisze mi treść? Czy do białych kopert z daleka szczęście dopisze mi twój list? Czy do dróg co jeszcze przede mną szczęście dopisze mi twój ślad? Czy będę miała szczęście?
|
|
|
|
Na początki widziałam cię w całkiem innym świetle. Byłeś tym przystojniakiem do którego tak bardzo chciałam zagadać. Teraz wiem, że wcale nie jesteś taki szczególny a te wszystkie nasze słowa...czy w ogóle jakieś było szczere?
|
|
|
|
-Dlaczego...Może choć na to pytanie odpowiesz? -Na to jedno nie potrafię.
|
|
|
|
-Podobała Ci się nasza powieść? -Może, gdyby była fikcją.
|
|
|
|
Słowa są z natury mało precyzyjne przez swoją dwuznaczność. Nazywają rzeczy lecz nimi nie są.
|
|
|
|
Zbrodnia doskonała? Zbrodnia nigdy nie jest doskonalsza od człowieka który ją popełniał. Nawet jeśli uniknął błędów, zostaje motyw. Znajdź motyw a znajdziesz mordercę.
|
|
|
|
Jeśli kochasz kogoś, napisz jego imię w kole a nie w sercu, ponieważ serce można złamać a koło kręci się zawsze.
|
|
|
|
Usiadła koło okna na małym bostońskim fotelu na biegunach i wyrzuciła z głowy ich i wszystkie świadome myśli. Przypominało to zamiatanie podłogi. Podnieść dywan podświadomości i wmieść pod spód wszystkie brudy. Do widzenia.
|
|
|
|
Kochanie, chciałabym pokazać Ci moją prostotę i to, że nie jestem skomplikowaną osobą, wiem że zawsze potrafiłeś mnie zrozumieć, więć teraz jednym słowem: spierdalaj!
|
|
|
|
Ty chyba zapominasz, że ja nie tylko się uśmiecham i olewam Cie jak do mnie mówisz, ja również słyszę i mam swoje uczucia które ty tak często ranisz. Więc wrzuć wreszcie ten cholerny hamulec!
|
|
|
|
Dodaj komentarz
