 |
|
Była adrenalina,było ostro i chyba nas
poniosło,to chyba nas przerosło.
|
|
 |
Nie musisz mieć wszystkiego, aby być dla mnie wszystkim.
|
|
 |
Wiesz co w kółko słyszę? Że jestem niepoważna mając jeszcze jakiekolwiek nadzieje. Oni wszyscy sądzą, że nie zasługujesz na nic z mojej strony, a ja nie zasługuję na miłość. To oni łamią mi serce mówiąc, że jesteś najgorszy, że nie powinnam nawet w myślach do Ciebie wracać. Ale ja Ci wybaczyłam. Nie ważne co każdy z nich ma w głowie, kocham Cię, więc nie potrafię odpuścić. Nigdy nie sądziłam, że to uczucie jest tak silne, że ono może sprawić, że człowiek jest w stanie czekać nawet wtedy kiedy tak naprawdę nie ma już nic. Nie wszyscy to rozumieją, może po prostu nigdy tego nie przeżyli. Jednak teraz wiem, że kiedy miłość jest prawdziwa to nawet ból jej nie zniszczy. Ona nadal żyje w sercu i wystarczy jedna, mała kropla nadziei aby rozrastała się i trwała po wieki.
|
|
 |
Jesteś zagadką, największą zagadką jaką w życiu spotkałam, ale kocham Cię i czekam aż przyjdziesz i pozwolisz mi siebie rozwiązać.
|
|
 |
Umierałam z tęsknoty kilka miesięcy, później nauczyłam się z nią żyć. Płakałam przez kilkanaście tygodni, później zabrakło mi łez. Czekałam też przez wszystkie te dni, ale wiesz, teraz chyba straciłam na to wszystko siły. Jestem zbyt zmęczona aby nadal wypatrywać przez okno Twojego przyjazdu, aby czekać na wiadomość. Coś musi się wreszcie skończyć. Nie chcę się z Tobą żegnać, bo mimo wszystko nie wyobrażam sobie bez Ciebie życia, ale wiem, że tak po prostu wreszcie trzeba. Inaczej żadne z nas nie da rady zacząć wszystkiego od nowa. Ciągle będziemy tkwić w czymś czego nie ma, a to bez sensu. Oboje to wiemy. Czas więc skończyć się oszukiwać, musimy ruszyć do przodu i Ty i ja, jednak już całkowicie osobno. To pewnie znów będzie bolało, ale to jedyne wyjście, teraz już to wiem. / napisana
|
|
 |
Ja już naprawdę tego wszystkiego nie chcę. Nie chcę cierpieć, czekać, tęsknić. Chciałabym wreszcie pogodzić się z tym, że Ciebie nie ma i już nie będzie, chciałabym przyzwyczaić się do myśli, że po prostu nie byliśmy sobie pisani. Niby coś nas pchnęło do siebie, ale najwyraźniej los się pomylił. Być może nigdy nie powinnam Cię spotkać, nie powinnam przyzwyczajać się do ciepła Twojego ciała i do szczęścia, które mi przynosiłeś. Nie potrafię tego wszystkiego zrozumieć, ciągle tłumaczę sobie każde Twoje zachowanie, ale bez rezultatu. Opadam z sił, każdego dnia czuję jak marnieje, jak cała zamieniam się w pustkę. Wiesz, chciałabym znów żyć, poczuć jak to jest budzić się rano pełna pozytywnej energii. Chciałabym wreszcie powiedzieć sobie, że mam to czego zawsze pragnęłam. Nie chcę już każdego dnia umierać i czekać na rzeczy niemożliwe. Ja już po prostu tak nie potrafię.
|
|
 |
|
często myśle o tobie, czy myślisz czasem o mnie?
|
|
 |
Może to dziwne, ale weszło mi w nawyk budzenie Ciebie smskiem. Jest to dla mnie przyjemne, bo wiem, że dzięki mnie nie spóźnisz się albo po prostu rozpoczniesz miło dzień. Niezależnie czy mam Cię budzić o piątej rano czy o ósmej, po prostu lubię to.
|
|
 |
chyba mam trochę dość, troch nie oddycham , trochę umieram , trochę trace szczery uśmiech i trochę się zawiodłam..../ S
|
|
 |
szczęście to nie przypadek.. raz wypracowane nie trwa wiecznie. Bez względu na to czy mówimy o szczęściu osobistym, czy zawodowym, trzeba na nie pracować i pielęgnować każdego dnia. nie raz ciężko, ale zawsze warto !!!
|
|
 |
czasem stawiałam wszystko na jedną kartę i walczyłam o swoje do końca - zawsze z uśmiechem na ustach i przekonaniem, że musi się udać!!!
|
|
 |
,, Ty to masz szczęście" - ile razy to słyszałam.. myśle sobie ok, ale ja o to szczęście zabiegam każdego dnia.. samo nie zapikało do moich drzwi.. wiele lat temu powiedziałam sobie, że BĘDE SZCZĘŚ LIWA ... Boże daj mi zdrowie, na resztę sobie zapracuje... I tak trochę jak czołg nie zatrzymam się przy największych przeciwnościach losu.
|
|
|
|