|
On? Po prostu uczynił mnie piękniejszą. I wiesz, że nie chodzi mi o wygląd.
Inni, którzy zabiegali o moje względy chcieli od razu odkryć wszystkie karty.
Poukładać puzzle i prosić o rękę. On tego nie robi. Zadaje pytania, których nikt
inny nigdy mi nie zadał. Jego w istocie interesuje to co myślę, mówię, robię, dokąd idę.
Kiedy czytam książkę, on chce wiedzieć co czuję po pierwszym rozdziale. Co mi się nie
podobało. Co bym zmieniła. Kiedy płaczę nie próbuje mnie rozśmieszyć. Po prostu jest.
Tak samo, gdy jestem smutna. Robi mi herbatę, siada naprzeciw mnie po turecku i wpatruję
się we mnie tymi swoimi piwnymi oczami.
Polubiłam jego obecność. Stał się częścią tego mojego chaosu w którym żyję.
|
Dodaj komentarz
