 |
|
Chciała tylko, żeby ją zatrzymał. Żeby podszedł, powiedział 'proszę, zostań' i ją przytulił. Tylko tyle.. On jednak nawet na nią nie spojrzał. Głuche trzaśnięcie drzwiami i jej płacz. Zakończenie czegoś, co tak naprawdę jeszcze się nie rozpoczeło.
|
|
|
|
zdezorientowana, tym co uslyszalam, wybiegłam zapłakana z domu trzaskając drzwiami, a jedyne czego tak naprawde chciałam na tamtą chwilę to tylko uslyszeć jej głos.. wbiegłam do sklepu, kupując doladowanie i paczkę najmocniejszch papierosów, a czas dłużył mi sie niemiłosiernie.. zastanawiałam sie czy odbierze.. czy już nie spi.. było dość pózno..
odebrała.. mój płacz stał sie jeszcze wiekszy, tylko tym razem ze szczęścia, ze ona mnie wysłucha.. jest jedyną osobą która to potrafi.. wiem jak bardzo czuła się bezradna, wiem, ze nie wiadziała co może zrobic.. jest tysiące kilometrów ode mnie.. ale dla mnie wystarczyła, rozmowa z nia.. nawet to, ze milczała do słuchawki, a ja wiedziałam, ze ona jest.. po chwili, to co tak bardzo mnie bolało, zniknęło..
|
|
|
|
jej największym grzechem jest to, ze jest piękna.. nie ma mężczyzny który nie zatrzymałby na niej wzroku, ani kobiety która spojrzałaby na nią bez zawiści.. takich kobiet jest więcej. pięknych i znienawidzonych. sprowadzanych do roli przedmiotu który się pożąda, ale nie szanuje..
|
|
|
|
zastanawiajac sie czy za nim tesknie, stwierdzilam, ze ja prawie go nie znam, wiec za czym mam tesknic.? wiem, jaki ma kolor oczu, jak sie usmiecha, jak dotyka, jaki zapach ma jego skora.. wiem, ze nie pija kawy, ze woli herbate zimna niz ciepla, ze nie chce studiowac , wiem ze robi swietne obiady i ze ma niespokojny sen.. wiem jaka ma barwe glosu i jak patrzy gdy mowi 'jestes piekna'..
to nie wiele.. ale tak. tesknie.. tesknie cholernie, bo juz nigdy nie posmakuje tego szczescia, a to co mi pozostalo to tylko tesknic. kazde wspomnienie o tym powoduje usmiech, ale i lzy..zyje glupia nadzieja, ze moze jeszcze kiedys spotkam go przypadkiem na ulicy i bedzie mi dane jeszcze raz na niego spojrzec, mimo, ze mam ta swiadomosc, ze on odwrocilby wzrok i przeszedl bokiem..
|
|
|
|
wtedy jeszcze nie wiedzialam, ze to co zdarzylo sie z nim nie bylo nawet po czesci tak wazne, jak to co zdarzylo sie przez niego. to miala byc tylko przygoda, a ja brnelam w nia coraz bardziej i nie potrafilam zawrocic..i tu byl moj blad. myslac o tym teraz, wiem ze to byly tylko kradzione godziny i kilka chwil wyrwanych rzeczywistosci, ktore nigdy juz sie nie powtorza..
|
|
|
|
Patrzyłam z Nim w gwiazdy ten jeden, jedyny raz. Teraz nie mam odwagi spojrzeć w niebo. Boję się zniszczyć obraz gwiazd z tamtego wieczoru. Gwiazd, które wtedy wydawały się być na wyciągnięcie ręki.
|
|
|
|
Mężczyzna, który był tak blisko, ale jednak daleko.
Mężczyzna, ktory spojrzeniem wywoływał u mnie usmiech.
Mężczyzna, który pojawiał się i znikał.
Mężczyzna, którego łapałam na chwile i zaraz mi uciekał.
Mężczyzna, ktory bez pytania wywarzył drzwi do mojego świata i zburzył w nim cały ład.
Mężczyzna ze skomplikowanej konstrukcji, który odmienił mi życie.
|
|
|
|
Mój paszport do szczęścia był ważny tylko przez kilka miesiecy i już dawno jest po terminie.
|
|
|
|
Odkryłam kiedyś jedyny w swoim rodzaju, bardzo trudno dostepny i niesamowicie intrygujący narkotyk.. Gdy po raz pierwszy znalazłam się w Jego towarzystwie zrozumiałam w jaki sposób działa i jak bardzo uzależnia.. z każdą minutą chciałam Go więcej i więcej, ale zawsze dostawałam tylko podstawową dawkę. To mi wystarczało.. do momentu, w którym zrozumiałam, że mój cały świat kręci się wokół Niego. I wtedy zaczełam szukać jakiegokolwiek sposobu, żeby przestac Go po prostu chcieć.. i nic. Nic nie mogłam zrobić.. ale to było kiedyś. Po wielu próbach i długich poszukiwaniach, odkryłam wspaniałą odległą o ponad 2000 km klinikę i niezawodną terapię odwykową jaką jest Jego milczenie i obojętność..
|
|
|
|
Niewłaściwie zalokowała uczucia i w połowie drogi do szczęscia napotkała szczelnie zamknięty przejazd kolejowy, a ten cholerny pociąg po prostu nie nadjechał..
|
|
|
|
Co sprawiło, że los nas zetknął? Przeznaczenie czy przypadek? Która z tych niezrozumiałych sił wszechświata, odważyła się tak namieszać mi w życiu? Przeznaczenie? Niby można je zmienić. Przypadek? Nie wierze, że coś zdarza sie przypadkiem. Jedyne, co moge stwierdzić, z pewnością, to to, że los też popełnia błędy.. dość często niewybaczalne.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (2)
