|
leżałeś w szpitalnym łóżku z rurką w gardle. Twoje serce, bicie zawdzięczało maszynom. nie byłeś w tej chwili sam. było nas wielu. my - twoi przyjaciele. mimo wiedzy, że nasze łzy w niczym CI nie pomogą płakaliśmy wszyscy. myśl, że nigdy więcej nie zobaczymy twego uśmiechu i odlotowych pomysłów niszczyła nas. trzymałam twoją dłoń którą ściskałeś pomimo niewielu sił. nadeszła chwila której wszyscy tak bardzo się obawialiśmy. odszedłeś. nasze serca ogarnęła pustka. przytuliłam Cię i pocałowałam zimny już policzek. to była jedna z chwil, w której każdy z nas najchętniej odpadł by z tej gry zwaną 'życiem'.
|
Dodaj komentarz
