 |
|
kumple wiedzą, że garbię się od zawsze.
bo noszę na barkach, za duży bagaż doświadczeń..
|
|
|
|
zadzwoń do mnie rano, ale zrozum najpierw, że moje życie to chaos i pasmo zmartwień
|
|
|
|
spójrz w moje oczy. nikt nie przypuszczał, że to się tak potoczy.
|
|
|
|
zostało tylko echo, stoję i zaciskam swe pięści do krwi.
|
|
|
|
oni spłoną, ja zaleję świat łzami i wódką.
|
|
|
|
niech wrócą te chwile, nawet na krótko. zawrócić czas, wykręcić ramiona wskazówką.
|
|
|
|
wiem, że ludzie są różni, a ja często uogulniam,
ale jest tu tylu próżnych, że gubię się komu ufać.
coraz trudniej rozróżnić i chuj wie kogo słuchać
|
|
|
|
i mam dni, że wydaje się to zajebiście proste
|
|
|
|
a jej serce biło tak, jakby miało złamać żebro.
|
|
|
|
wie, że straciła sens,
choć myślała, że jest silna. wylewa sporo łez, bo wie, że nie zasłużyła
|
|
|
|
but never forgets what I lost.
wake me up, when september ends
|
|
|
|
ile razy jeszcze się poddam
|
|
|
|
Dodaj komentarz
