 |
|
[...] uciekłem na zawsze z miasta przeklętych. Od tamtej pory ciągle byłem w drodze, nieustannie zmieniając tożsamość i miejsce pobytu, przybywając i odchodząc, jako wędrowiec znikąd. Sto imion przybrałem.
|
|
|
|
"Na starcie zawsze czuję tylko chłód i niedowierzanie spojrzeń, w które później wepchnę podziw lub lęk."
|
|
|
|
Za zastawione szczęście płacę kacem.
|
|
|
|
"Po pijanemu był pewien, że ją kocha, ale na trzeźwo nie był pewien, czy ona istnieje."
|
|
|
|
"Znów się kłóci lewa strona z prawą, więc jak mamy iść do przodu razem ?"
|
|
|
|
"Frustraci i tak znajdą pierwiastek uprzedzeń, ktoś straci, ktoś odzyska pewność siebie,skąd mam wiedzieć?
Chcę oddać punkt widzenia z tych siedzeń, czyli Piekło i Eden. Powiem Ci teraz o moich drogowskazach,
myślę o nich częściej niż o drinkach i plażach, myślę o tym, gdy pakuje bagaż, myślę o tym co się wokół mnie zdarza."
|
|
|
|
"Beż żadnego "ale" wiesz, jak zapanować nad moim strachem."
|
|
|
|
"Który raz był dla Pani ważniejszy: ten pierwszy, czy ten ostatni ?"
|
|
|
|
"Tańcz z kim chcesz, żyj po swojemu"
|
|
|
|
"Chyba nikt nie ma wątpliwości, że Dekalog, niedościgły w swoim idealizmie, jest tylko lub aż swego rodzaju kagańcem moralnym. Dla nas wszystkich. Masz go na twarzy, nie ugryziesz, a mimo to nadal możesz szczekać. Chociaż niepełnym głosem. Aby w tym wszystkim się odnaleźć, nie zwariować, nie budzić się każdego ranka z kacem niedotrzymania któregoś z przykazań, każdy z nas tworzy własne, prywatne dekalogi. [...] Wszechobecna świadomość istnienia Dekalogu ustawia nas w mało wygodnej pozycji, bo co prawda ktoś już za nas zdecydował, co dobre, a co złe, ale to my mamy dać świadectwo prawdzie"
|
|
|
|
Leję Ci za Twój błąd, Ty mi za mój błąd. Wrócimy późno.
|
|
|
|
"Kobiety są absorbujące. Wymagają zachodu. Mogą Cię wyssać do sucha."
|
|
|
|
Dodaj komentarz
