 |
|
może kiedyś będzie dobrze, na razie na szczęście najwidoczniej nie zasługuję.
|
|
 |
|
Byłem jedynie tonącym okrętem, z którego tylko jedno z nas mogło się uratować. I uwierz, że gdziekolwiek skończę, będziesz najszczerszym ze wspomnień i uczuciem, którego dotknąłam jako człowiek.
|
|
|
|
któregoś dnia to wszystko przeminie. tak po prostu zapomnisz o wszystkich przykrościach, które cię spotkały, o złamanym sercu, o wszystkim co się stało, śnieg znowu obsypie wszystkie pagórki cichego miasta i odetchniesz z niespotkaną dotychczas ulgą w płucach.
|
|
|
|
a nagle z nieba spadły krople, ostre jak kant papieru, jakby wnikały do mojego wnętrza wyszarpując dotychczasową miłość.
|
|
|
|
rzucam ci się na szyję i oddycham coraz mocniej, doskonale wiem, że jestem tu bezpieczna. twoje obojczyki są tak twarde, a zarazem czuję ich kruchość w swoich dłoniach. bicie mojego serca odbija się o twoją przeponę i tak w kółko wymieniamy się rytmem, czyż to nie wspaniałe? oddzielne ciała, tworzące jedność.
|
|
|
|
łzy kobiety, powinny być dla ciebie największą porażką, brzemieniem, które będziesz dźwigał już zawsze. ja nigdy nie zapomnę żadnych naszych sprzeczek i zbyt bolesnych chwil, są ze mną jak znamię, możesz zabrać ból i przywrócić moje zagubione słońce, to wszystko co było a nie ma. bądźmy, proszę.
|
|
|
|
pomiędzy palcami wyślizgnęły nam się czasy, kiedy obietnica była coś jeszcze warta.
|
|
|
|
możesz wziąć co tylko chcesz, moje serce, moje życie. tylko nie proś o gwarancję gdy zobaczysz, że są już nie do użytku.
|
|
|
|
wiesz, dziękuję ci za to, że jesteś, gdy inni już dawno się poddali. dziękuję ci za to, że dajesz, gdy inni by tylko brali.
|
|
|
|
masz wyjebane, a tu nagle niespodzianka - siedząc samemu w nocy, w cichym domu, odkrywasz, że to jednak nie takie proste.
|
|
|
|
uzależniasz brązowooka cholero.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
