 |
|
"Cóż stąd, że umieramy? Życia wciąz jest tak dużo. Wszystko mija, a nic się, nic się nie zmienia. Po złotym tle wciąż płyną szare obłoki...o, jak mnie ta myśl uspokaja."
|
|
|
|
A jeśli nawet go straci ,to przecież nie będzie bardziej samotna, niż była zanim się poznali
|
|
|
|
'rozglądał się po pokoju tak, jak gdyby myślał, że może jednak jesteś, tylko schowałaś się i leżysz na przykład pod kanapą'
|
|
|
|
'jest wrażliwa i wsysa jak gąbka wszystkie nieszczęścia tego świata, i pochyla się nad każdym chudym kotem'
|
|
|
|
Szkoda,że się nie zobaczymy, ładnie dziś wyglądam.
|
|
|
|
Dla mnie przyjdzie moment, gdy krew zapulsuje,
ogrzejesz me serce w dłoniach, bo to rozumiesz.
|
|
|
|
Chyba umieram od środka, gasnę jak świeca,
bo obiecał mi ten świat mniej, niż niosę na plecach.
|
|
|
|
Proszę, rozbij tą szybę, abym mógł Ciebie ujrzeć,chyba już świta, pytaj i tak dzisiaj nie usnę.
|
|
|
|
Znów otacza mnie cisza myślę, nie rozumiem Chce ponaprawiać błędy ale, zrozum to trudne dzwoni telefon tym razem nie odbiorę zastanawiam się nad życiem może później oddzwonię. || abstrakt
|
|
|
|
"Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień." // Jonathan Carroll
|
|
|
|
Nic się nie stało. To tylko gorszy dzień bez podwójnego znaczenia i dnia drugiego tu nie ma.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
