 |
|
Każda strata boli. Bez względu na to czy chodzi o ulubioną koszulkę czy człowieka który był nam bliski, gdy zabranie w naszym życiu czegoś co dotąd było tak ważne najzwyczajniej cierpimy. Dołuje nas fakt jak bardzo jesteśmy bezczynni gdy każda próba walki okazuje się porażką. Jesteśmy tylko ludźmi, nie można wymagać od nas wiele ale mimo wszystko staramy się by potem zawieść więc przestajemy co dołuje jeszcze bardziej. Zbieramy ból w sobie, kolekcjonujemy porażki, ale głównie tęsknimy. Każdego dnia, w każdej chwili nosimy w sobie obrazy z przeszłości. Błądzimy zapominając o tym co jest teraz. Nie widzimy tego jak wiele mamy, nie doceniamy teraźniejszości, nie szukamy szczęścia tylko istniejemy. Trwamy marnując czas, który przecież może się skończyć/bekla
|
|
|
|
Wcale nie jestem taka dorosła jak się wydaje. Nie jestem dojrzałą, mądrą dziewczyną w szpilkach podejmującą dobre decyzje przy filiżance kawy. Bliżej mi do zagubionej małej dziewczynki żyjącej w potoku wspomnień i bólu który przyniosła jej kiedyś miłość. Mam wiecznie poparzone dłonie i odmrożone stopy. Nie ma kogoś kto spróbowałby się mną zaopiekować tak perfekcyjnie jak kiedyś robiła to moja mama, której lekarstwem na wszystko był uśmiech. Uczyła mnie go każdego dnia a potem kazała się nim dzielić, ale chyba ją zawiodłam bo teraz już nie umiem. Mam wady, wiele niedoskonałości. Kilka dziur w sercu i chyba zgubiłam gdzieś duszę. Pełno we mnie ubytków a moje mieszkanie to chyba dno z którego nie ma ucieczki, a przynajmniej ja przestałam próbować. Więc na pierwszy rzut oka wydaję się pewna siebie, ale chyba tylko dlatego że umiem chodzić z podniesioną głową bo nie muszę się bać o potknięcia. Z dna nie da się przecież spaść./bekla
|
|
|
|
Nie nadaję się do niczego. Nie mieszczę się w żadnej normie, do niczego nie pasuję a świat wydaje się nienormalny gdy patrzy się na mnie. Nie widzę w sobie cech człowieka współczesnego, nie trawię większości zasad nim rządzących. Widzę zdecydowane za dużo i czuję zbyt wiele. Kocham za mocno i żyję zbyt wolno. Nie mam marzeń, tylko rzeczy których chcę i które osiągam. Nie widzę rzeczy niemożliwych, nie znam pytań na które nie da się odpowiedzieć. Jestem odludkiem. Jestem wariatką. Jestem sobą i lubię to./bekla
|
|
|
 |
pomyśl sobie jak wiele przypadku i zbiegów okoliczności musiało zaistnieć, aby doprowadzić do naszego spotkania. wystarczyła tylko jedna inna decyzja w moim, albo w twoim życiu, jedna droga w prawo zamiast w lewo i nie wiedzielibyśmy o swoim istnieniu. a jednak, przydarzyło nam się to i pozwala mi wierzyć, że wszystko jest możliwe, skoro los zaszedł z nami aż tak daleko.
|
|
|
|
generalnie lubię zimę, ale słabe w niej jest to, że powrót o czwartej nad ranem z imprezy wydaje się igraszka, ale zmienia się w walkę z niedźwiedziami i wilkami a życie w takiej sytuacji zazwyczaj ratuje tylko to, że tak na prawdę wydaje się tylko że wyszłam z imprezy bo na serio zasnęłam na balkonie
|
|
|
|
Wszystko ma swój kres, wszystko ma swoje minusy, ukryte tajemnice i wady. My też je mieliśmy i dlatego musieliśmy się poddać, to nic złego.
|
|
|
|
Moje blizny należą do mnie, nie będę o nich mówić, codziennie dorabiam się przecież nowych.
|
|
|
|
Mów co chcesz, rób jak uważasz, nie pytaj mnie o nic, odejdź i proszę nie wracaj.
|
|
|
|
Ludzie zapominają o ranach które zadali, ale nigdy o tych które ktoś pozostawił w nich.
|
|
|
|
Jestem dziewczyną której nie da się kochać. Można mnie lubić, niektórzy nawet uwielbiają spędzać ze mną czas. Jestem zabawna, umiem słuchać, rozmawiać, a dla wielu sprawiam wrażenie osoby której można się zwierzać. Pomagam, wspieram, daję uczucie bezpieczeństwa. Jednak trudno jest długo ze mną wytrzymać. Jestem zbyt głośna. Zbyt nieprzewidywalna. Często płaczę i nie wiem czego chce. Zamykam się w sobie by wrócić ze zdwojoną siłą, a potem stoczyć z jeszcze większą. Szybko przestaję być potrzebna. Nie da się mnie po prostu kochać. Wymagam zbyt wiele bez wymagania czegokolwiek. Ze mną nie da się po prostu być. Trzeba trwać w ciągłym chaosie. W końcu też zrezygnować. Ja zawsze będę zbyt bardzo sobą.
|
|
|
|
Wiem, że nie jest dobrze. Brakuje mi bliskości, czułości, zainteresowania a przede wszystkim miłości, ale wiem też że póki się nie pozbieram nie jestem w stanie dzielić się niczym innym jak szczerą niechęcią do wszystkiego. Muszę zrobić krok w tył, nie mogę już ranić tak głęboko jak kiedyś, muszę się opanować, muszę pojąć jak funkcjonować z nowym sercem kiedy to stare nie nadaje się już do użytku.
|
|
|
|
No coś ty, to wcale nie boli.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
