 |
|
żadna miłość, przyjaźń, szacunek nie jednoczy jak wspólna nienawiść do czegoś.
|
|
|
|
nie ma nic w co mógłbyś uwierzyć, nic dobrego nie ma tu. dobrze umiesz tylko czekać, nie wiesz jak masz uciec stąd.
|
|
|
|
siedzę i tonę, tonę we łzach.
|
|
|
|
siedziała z papierosem w dłoni i napawała się tym wspaniałym uczuciem, że już go nie potrzebuje do szczęścia.
|
|
|
|
bo Ty nie wiesz jak to jest nie spać po nocach dławiąc się wspomnieniami.
|
|
|
|
stanęłam przed nim, a gdy zaczął mówić, usłyszałam w jego głosie tęsknotę, pragnienie i nienawiść do świata. był gotowy zrobić wszystko, byśmy byli razem. jednak wiedziałam, że nie mogę ulec. pocałowałam go po raz ostatni i odeszłam. nie potrafiłam znieść cierpienia w jego oczach.
|
|
|
|
tak cholernie ciężko zrezygnować z czegoś, co się kocha. ale co zrobić, jeśli to ściąga nas w dół ? spadać dalej, poddać się czy uparcie walczyć do ostatku swoich sił, by później upaść z wyczerpania ?
|
|
|
|
niezdarnie siadła na parapecie, wystawiając nogi za okno. machała nimi beztrosko, nie zważając na fakt, że znajduje się na dwudziestym piętrze.
|
|
|
|
nikt jeszcze nie wie czy stare słońce zarysuje nowy dzień.
|
|
|
|
zginęła w niepokoju wielkich miast, osnuta huraganem durnych spraw, maleńka tajemnica bycia w ciszy lub po prostu bycia.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
