 |
|
Dotknąłem
Pękniętą wargą
Jej ust
I nic się nie stało
Nie uderzyła mnie w twarz
Jej oczy nie zmieniły koloru
Tylko brwi
Uniosły się jak skrzydła ptaka
Który nie wie
Zostać
Czy odlecieć
— Tomasz Jastrun
|
|
|
|
będę mruczał upiorne kołysanki,
świecie zaśnij wreszcie, zdrętwiej, zemdlej
i nie rań więcej.
|
|
|
|
może wtedy jesteś z kimś na zawsze, kiedy umiesz go pamiętać
|
|
|
|
i choć gwiazdy liczę, trudno będzie zasnąć
|
|
|
|
skakaliśmy nigdy nie pytając po co, gdy się całowaliśmy, czułam się zauroczona, miłością, której nikt nie mógłby odrzucić
|
|
|
|
ważne jest, aby pozwolić pewnym rzeczom odejść
|
|
|
|
przecież ja, bez ciebie, to nie ja
|
|
|
|
uzależniam Cię na dobre, może lepiej nie zaczynać
|
|
|
|
póki serca mi nie wyrwiesz, nie weźmiesz mi nic.
|
|
|
|
jestem sam, jesteśmy sami oboje i zastanawiam się, czy można być samemu we dwoje
|
|
|
|
Goń, jeśli ciągle czujesz ogień. Goń, to co dało się ocalić w nas. Goń twoje myśli, w mojej głowie. Goń! udawajmy, że to pierwszy raz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
