 |
|
siąść i płakać kurwa nad rozlanym mlekiem.
|
|
|
|
- minęło pół roku, a Ty dalej zapluwasz się herbatą gdy go widzisz. - czas jest przeciwko mnie. - po prostu nie chcesz o nim zapomnieć. - problem w tym, że ja nie mam o czym zapominać. Nie łączyło nas nic oprócz paru przypadkowych rozmów, uśmiechów i dróg. Po prostu każde jego słowo wywarło zbyt duże piętno na życiorysie. Byle korektor i ruch zegarka w przód tego nie zmyje.
|
|
|
|
nawet jeśli czasem trochę się skarżę - mówiło serce - to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one są właśnie takie. obawiają się sięgnąć po swoje najwyższe marzenia, ponieważ wydaje im się że nie są ich godne, albo że nigdy im się to nie uda. my, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostają na zawsze niewidoczne pod piaskiem. gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki.
|
|
|
|
widzisz mnie stojącą tam i zachowujesz sie tak jakbyś mnie nie widział.
|
|
|
|
duma? moje obojętne przechodzenie obok Niego, udawanie, że nie chcę posłać mu uśmiechu, nie odezwanie się, gdy mówił. robienie tego wszystkiego, czego potem żałuję, i co zaprzecza temu, że jestem w Nim absolutnie zakochana.
|
|
|
|
Miała ochotę porozmawiać z nim chociażby o pogodzie..
|
|
|
|
wiesz, jak to jest, kiedy tracisz oddech, bo patrzysz na niego, a z jego zachowania wnioskujesz, że jemu już nie zależy
|
|
|
|
A ten Twój cudowny kolor oczu,
to niedługo, kurwa, z równowagi mnie wyprowadzi.
|
|
|
|
I nagle rodzi się cholerna potrzeba, żeby z kimś być,
bo samemu nie daje się rady.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
