 |
|
tego mu trzeba było: wyrzygać dusze
|
|
|
|
coś mam w środku spierdolone. na amen.
|
|
|
|
kłapiesz głupim ryjem, jakbyś sam był kurwa święty
|
|
|
|
wiesz, chciałbym Ci powiedzieć, ale nie mam którędy
|
|
|
|
chciałem umrzeć, a nie udało mi sie nawet zasnąć
|
|
|
|
prędzej czy później zwariować muszę, bo się nie w świecie, ale w sobie duszę
|
|
|
|
gdy szło o uczucia, to on nie miał czucia
|
|
|
|
nie chcę żyć i nie chcę odejść. nie chcę mówić i nie mogę milczeć.
|
|
|
|
A jak wrócę musimy sie w końcu napić. Upić. Upierdolić tak jak dawniej.
|
|
|
|
biegnę do ciebie i tak błogo się rozpadam
|
|
 |
|
płacze, więc zostań ze mną albo spierdalaj i nie wracaj na pewno
|
|
 |
|
dziś wiem, że na pewne rzeczy jest już za późno nie ma nas, nie ma kultu, rozbiło się lustro nie jestem przesądny, lecz to siedem lat nieszczęścia bo od tego czasu nie ma dla mnie w Twoim życiu miejsca
|
|
|
|
Dodaj komentarz
