 |
|
Bo kiedy odchodzi ktoś, kogo pragniesz, usiłujesz go powstrzymać, wyciągasz do niego ręce, masz tym samym nadzieje, że uda ci się zatrzymać jego serce. Ale nic z tego. Serce ma niewidzialne nogi.
|
|
|
|
Tutaj nie pomogłoby cofanie czasu. Żadne magiczne sztuczki nie byłyby w stanie zmienić tego, co sami zrobiliśmy z własnym życiem. Chyba za bardzo utwierdziliśmy się w przekonaniu, że jeśli jest dobrze, mamy siebie i plany to nie musimy już nic robić. Że teraz wystarczy tylko oddychać, żeby ze sobą być. To byłoby dobre, gdyby działało. Razem stworzyliśmy i razem zepsuliśmy nasz osobisty świat, do którego kiedyś nikt poza nami nie miał wstępu, a po zgliszczach którego dziś, przewija się tysiące ludzi. Depczą ruiny tego wszystkiego, nie zwracając nawet najmniejszej uwagi na to, że każdy ich krok nas boli. Stąpają po ziemi zasypanej resztkami naszych połamanych serc i zniszczonej miłości, która dziś daje nam jedynie ból. Tęsknię i wiem, że Ty teżtęsknisz, ale spójrz – wszystko się rozsypało, cały świat jest dziś przeciwko nam, a my nie robimy nic, żeby to zmienić. Nie potrzeba nam cofania czasu. Nam trzeba nieustannych pokładów siły, by na nowo, razem, ułożyć tę układankę.
|
|
|
|
- Ludzie mają to do siebie, że odchodzą tak szybko jak przychodzą. Znikają, rozpływają się w powietrzu - powiedział. Jego słowa brzmiały tak, jakby nic go już nie obchodziło. Jakby cały świat był dla niego czymś całkowicie niepotrzebnym. Podszedł do okna i je otworzył. Pstryknięcie zapalniczki. Zapalił papierosa. Zaciągnął się. Dym wyleciał na zewnątrz, jednak jego ślad pozostał w powietrzu. Kontynuował swój monolog, nie patrząc nawet na swego rozmówcę. - Pozostają po nich tylko rzeczy. Przedmioty, które nieustannie przypominają nam o ich nieobecności. O dziurach, które powstały w sercu - mruknął. Obrócił się. Jego niebiesko-szare oczy wwierciły się w nią, jakby spoglądał w głąb jej umysłu. - Dlatego jestem sam. Dlatego kroczę samotnie. Dlatego nikogo przy mnie nie ma.
|
|
|
|
Kiedyś to ja unikakałam jego i on musiał to zauważać. Teraz to on unika mnie i boli mnie to dużo bardziej, niż wtedy, kiedy sama zmuszałam się, żeby być jak najdalej. Ale on nie wie, że robiłam to, mając nadzieję, że uda mi się zapomnieć, bo przecież my nigdy nie będziemy razem. Nie udało... To jest silniejsze ode mnie. Gdyby tylko wiedział jak bardzo go kocham... Może nie unikał by mnie wtedy, chcąc odpłacić mi tym samym. Miałam swój powód, ale nie osiągnęłam celu.
|
|
|
|
najgorzej jest wtedy , gdy piszesz kimś po 10 godz dziennie , rozmawiasz godzinami , przywiązujesz się ta osoba staje się najważniejsza i nagle wszystko chuj strzela i jego już nie ma . Chujowe co ?
|
|
|
|
Najgorsze uczucie jakie może być. Osoba którą kochałeś nagle odchodzi, osoba której najbardziej ufałeś, o której myślałeś od otworzenia powiek do ich zamknięcia - przez cały dzień. A w nocy emocje się nasilają.
Potem zaczynasz szukać czy coś było z tobą nie tak, co zrobiłeś źle, jednym słowem załamujesz się.
Pierwsze tygodnie/miesiące nie masz w ogóle ochoty żyć, przestaję Cię wszystko interesować, masz wszystko w dupie. Ogarnia Cię taka dziwna samotność, nie masz ochoty z nikim rozmawiać, a najgorsze jest to że ta samotność Cię dobija.. bardzo...Na szczęście z biegiem czasu to wszystko przechodzi stopniowo...
|
|
|
|
Trudno jest znowu zacząć znowu kochać , jeżeli w głowie nadal jest pewna osoba , Na której widok od razu serce skacze jak oszalałe , na którego widok uświadamiasz sobie co straciłaś , na dźwięk jego imienia od razu myślisz o nim . Ciągle wchodzisz na jego profil chcesz wiedzieć co u niego , chodź bardzo dobrze wiesz że nie powinnaś tego robić , Próbujesz nie myśleć o nim przecież on ułożył sobie już życie a Ty ciągle myślisz o nim , może on nawet przez chwile nie pomyśli o Tobie . Ale mimo wszystko i tak to robisz ...
|
|
|
|
Zapomnieć. Takie proste słowo. Gdyby część jej mózgu potrafiła od tak, po prostu wymazać informację bez śladu. Tak Jak zapomniała o drobiazgach: wysłaniu życzeń, oddaniu książki do biblioteki, ku
pieniu pasty do zębów podczas zakupów w
supermarkecie. Z wielkimi wydarzeniami nie jest już jednak tak łatwo. Wyryły się w pamięci na zawsze. Żyją w tkankach mózgu, pod skórą, we krwi. Zwinięte w kłębek, drzemią w nieświadomości, do czasu, aż coś je zbudzi. Ni stąd ni zowąd wspomnienia ożywają, wypełniając głowę
obrazami przeszłości.
|
|
|
|
Istnieją dwa powody, które nie pozwalają ludziom spełnić swoich marzeń. Najczęściej po prostu uważają je za nierealne. A czasem na skutek nagłej zmiany losu pojmują, że
spełnienie marzeń staje się możliwe w chwili, gdy się tego najmniej spodziewają. Wtedy jednak budzi się w nich strach przed wejściem
na ścieżkę, która prowadzi w nieznane, strach przed życiem rzucającym nowe wyznania, strach przed utratą na zawsze tego, do czego przywykli.
|
|
|
|
czasem po prostu lepiej jest pozwolić odejść osobie na której Ci zależy. przyzwyczaić się do jej obojętności niż przejmować się jej słowami.
|
|
|
|
Przez chwilę widziałam Cię w tłumie. Później odkryłam, że ludzie, którzy zostali rozdzieleni z kimś, kogo kochają, często dostrzegają ukochaną osobę w obcym człowieku. To ma jakiś związek z tym, że część mózgu odpowiedzialna za rozpoznawanie ludzi jest przegrzana i zbyt szybko reaguje. Ta okrutna sztuczka umysłu trwała zaledwie kilka chwil, ale to wystarczyło, żebym poczuła wręcz fizycznie jak bardzo Cię potrzebowałam.
|
|
|
|
Nie widziałam Cię już od miesiąca
I nic. Jestem może bledsza, trochę śpiąca,
trochę bardziej milcząca.
Lecz widać można żyć bez powietrza
|
|
|
|
Dodaj komentarz
