 |
|
skłamałabym, gdybym powiedziała, że o nim nie myślę.
|
|
|
|
Nie pytaj mnie o przyszłość. Nie chcę znać jej dziś ...
|
|
|
|
Lubię iść gdzieś tam i robić coś tam. Pierdole tych którzy robią na złość nam. A Ty nie wierz we wszystko co Ci powiedział ktoś tam.
|
|
|
|
A może na tym to właśnie polega ? Ty musisz przestać kochać żeby jemu zaczęło zależeć.
|
|
|
|
- Ona czuje się wykorzystana. - Trochę. - Trochę? Wątpię. Próbuje za pomocą mnie wytłumaczyć sobie, że powinna się przyzwyczaić do takiego Jego zachowania, bo przecież nie pierwszy to raz...
Potrzebował pomocy i wsparcia i dostał je. A teraz, gdy "dołek trochę mu się zmniejszył", zapomniał i o "kocham Cię, szczeniaku" i o tym, że miał się odezwać wirtualnie, i o tym, że Ona myśli o nim. Bo On... Jemu znów jest ciepło i miło, ktoś o niego się martwi, ktoś więcej, niż rodzina, czy kobieta, z którą mieszka. Pff... i to: "kobieta, z którą mieszka" - Ona inaczej nie określa A. - A jak ma ją nazywać? Przecież On sam Jej mówił, że to nie jest miłość, tylko układ. - A Ona mu wierzy, jak zawsze. I nazywa A. "kobietą, z którą On mieszka" .
|
|
|
|
- Co się stało, że tak Cię wzięło? - Usłyszałem "kocham Cię"! - No i.. też to słyszałem i jakoś zachowuję się normalnie. Poza tym.. przecież On nie raz już to Jej mówił. - Może i nie raz, ale bardzo dawno. A do tego teraz.. w tych okolicznościach... - No, może i okoliczności są inne, ale.. czy to raz już przy wypowiadaniu tych słów płakał? - Nie raz. Ale, nie sądzisz, że to świadczy o sile uczuć? - Nie znam się na uczuciach. Dla mnie płacz, to po prostu reakcja chemiczna wywołana przez mózg. - Skąd w Tobie tyle sceptycyzmu? - Z życia. - Ech...
|
|
|
|
Jesteś zbyt rozsądna.. Całe szczęście, że czasem udaje mi się Cię zagłuszyć. - Nie wiem, czy to takie szczęście, sądząc po tym, jak to wpływa na samopoczucie naszej właścicielki. Ona cierpi, wiesz o tym? - Lepiej od Ciebie. To ja czuję, nie Ty.
|
|
|
|
- Nie mów, że Tobie nie brakuje rozmów z nim. Tych całonocnych, ogólnożyciowych i wyjątkowych w przechodzeniu z tematu na temat... - Brakuje, owszem. Ale nie szaleję przez to i nie nakręcam się na smutek.
|
|
|
|
- To beznadziejne. - Nie, jeśli będzie tak, jak pragnę. Za jego zgodą. Ja bez kawałka, który jest u Niego, nie mogę żyć. - A On? Całkiem nieźle radzi sobie bez swego... - Oj, przestań. Nic Ci nie da tłumaczenie mi, że to beznadziejne. JA wiem lepiej! - Jak zwykle... - Brak mi Go. Potrzebuję go blisko, bo serce nie może żyć w kawałkach oddalonych od siebie na tyle kilometrów.
|
|
|
|
- Czegoś Ci brak. Chyba piątej klepki. - Od klepek to Ty jesteś. Mi brak tego kawałka mnie, który ma On. - To zabierz mu go i wstaw na właściwe miejsce. - Nie mogę. Bo w tym miejscu jest kawałek Jego. ♥
|
|
|
|
-Kocham. - Pewnie! I co jeszcze? - Tęsknię i chcę się przytulić. I żeby było po mojemu. - Czyli jak? - Prawdziwie i razem. Do końca. Blisko.
|
|
|
|
- Szamoczesz się. - Zaprzeczam. - Nie zaprzeczaj. Więcej sił angażujesz w to, by nie myśleć, niż myśleć. - ... Serce nie myśli.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
