 |
|
Gdybyś myślał teraz tak samo jak ja myślę o Tobie...
|
|
|
|
Wschód słońca... właśnie zaczyna się kolejny dzień... kolejna walka o kawałek szczęścia...
|
|
|
|
ona była z bajek dla dzieci , on z filmu dla dorosłych .
|
|
|
|
Tego wieczoru niebo miało cztery odcienie..
|
|
|
|
Słońce jeszcze zachodziło a na niebie pojawił już się księżyc.
|
|
|
|
Czy już nigdy nic nie miało się zmienić?
|
|
|
|
Tak, to kolejny pusty poranek, pełen pustych czynności. Ta pustka pożerała mnie od środka.. niszczyła wszystko... emocje, uczucia... a ja musiałam znów udawać szczęście... Dusiłam się, ale nie mogłam się wycofać. Szłam wyznaczonym tunelem, z którego nie sposób uciec...Jak długi jest ten tunel.? Czy to miało trwać wiecznie?
|
|
|
|
Dlaczego odeszła? bo może nie było niczego co mogło by ją powstrzymać..? Nic nie stanęło jej na drodze. Może miała nadzieje że to coś zmieni, że będzie lepiej...
|
|
|
|
...więc może nie byliśmy stworzeni dla siebie?
|
|
|
|
Tak, wiem że znów jestem niegrzeczna, że łamie wszystkie zasady, że zamiast się uczyć, po kryjomu siedzę na komputerze, że nie słucham dobrych rad na przekór robiąc swoje, uważam się za niezależną choć podlegam wielu osobom..
|
|
|
|
A gdyby to wszystko było dla mnie?
|
|
|
|
A może to jest właśnie początek? początek nowego życia... innego życia. Może właśnie teraz miałam zostawić za sobą wszystkie złe chwile? Zacząć żyć... po tak długim czasie, czy to jeszcze możliwe bym wróciła do świata żywych? By każda czynność odzyskała sens... A gdybym tak znów poczuła zapach szczęścia, cieszyła się z każdego nowego poranka..., czy potrafiłabym żyć...?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
