 |
|
"Za późno, oszustwo niszczy więź już tak bywa.
Uważaj, bo ta prawda może być nieprawdziwa"
|
|
|
|
"Ktoś przez nich płacze, teraz kłamstwo jest prawdą.
Nie pójdziemy do piekła, bo trafiliśmy już tam dawno"
|
|
|
|
"Cała jestem bałaganem i Twoim wojennym stanem"
|
|
|
|
"Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie"
|
|
|
|
Każdy dzień jest idealny by odrzucić,
musisz odsunąć ludzi, z którymi nie chcesz się budzić.
Każdy dzień jest idealny, żeby zmienić tereny,
omijać, których nie chcemy zakorzenić.
Każdy dzień jest idealny by zrozumieć,
nauczyć się tego, tu co naprawdę chcemy umieć.
Każdy dzień jest idealny by docenić,
dziękuję.
|
|
|
|
"Widzę, że robisz coś, czego sama nie rozumiesz"
|
|
|
|
"Świat wciągnął nas w wir szybciej niż rówieśników"
|
|
 |
|
Chciałabym w tej chwili zniknąć i zapomnieć o tym co mnie tak mocno męczy i dusi od środka. Chciałabym dać kolejny krok do przodu i poczuć pewną satysfakcję, że w końcu coś udało mi się zrobić bez przeszkód, ale nie mogę. Jeszcze nie dziś i nie teraz, bo dopiero wszystko się zaczyna. To życie zmienia swój tor. Kolejne, nieprzewidziane zmiany następują i choćby się chciało, to ciężko by było od tego uciec. Ale też nie można tego ciągnąć tak bez końca. Gubię się w tym. Coraz więcej jest rzeczy jest do zrobienia... A po drodze wszędzie pokusy. To nie wygląda tak, jak powinno. To nie jest tak, jak miało być..
|
|
|
|
I kiedy stała tam wtedy naprzeciwko mnie w Jej oczach była moja przyszłość.
|
|
|
|
Krótki powrót, jestem tego pewna, bo znów zniknę, jak zawsze kiedy życie przyspiesza tempa, ale może jeszcze zdążę wykorzystać ostatnią chwilę, która została mi dana. Może się złamię i przekroczę ponownie bariery, które choć są tak blisko to jednak odległe? Bo przecież, ile można trwać w tym wszystkim. Jak długo człowiek może być w stanie oszukiwać samego siebie. Nie da się tak, nie na długo. Może to potrwa tylko chwilę bądź dwie, a potem znów nastąpi ucieczka? Ta nieodparta chęć odejścia, zniknięcia we własnym cieniu? To takie proste jest. Niczym zniknięcie w gęstej mgle tuż za pierwszym zakrętem. Może uda mi się tym razem przełamać i skończyć z tym wszystkim tak, aby na dobre dawne życie odeszło? Bo ile można. Ile można w tym świecie trwać pomimo tak krótkiego upływu czasu. Ile można znosić to wszystko pomimo, że życie umyka i zabiera najpiękniejsze chwile, których nie potrafi się idealnie wykorzystać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
