 |
|
Jedną z najprostszych ludzkich potrzeb
jest mieć kogoś, kto zastanawia się,
gdzie jesteśmy kiedy nie wracamy
wieczorem do domu
|
|
|
|
mam na Ciebie dużo zajęć, na najbliższe kilka lat.
|
|
|
|
Czy możemy dzielić nasze postępowanie na słuszne i błędne? Czy powinniśmy żałować błędnych decyzji? Czy powinniśmy uczyć się na błędach? Otóż, absolutnie nie. Ponieważ życie to wielka sztuka wyboru. W danym momencie, przy danej sytuacji, żadna nasza decyzja i krok nie będzie błędny - my dokonujemy wyboru, wybieramy, tak jak czujemy na tę daną chwilę, czyli zawsze dla nas słusznie. A czas te wybory rewiduje. I z czasem okazuje się, że czujemy tamtą daną sytuację inaczej. I otwierają się przed nami nowe możliwości, i możemy wtedy wybierać od nowa. Decyzje słuszne i błędne - to życiowe wybory. Żal - to inne odczuwanie tej samej sytuacji. Nauka na błędach - to nowe wybory oparte na zdobytym doświadczeniu. Genialne w swojej prostocie. Lekarstwo na zadręczanie się przeszłością, blizny, wspomniany żal i pretensje do samego siebie.
|
|
|
|
Najinteligentniejsi ludzie najwięcej miewają głupich pomysłów: ich umysł jest niespokojny, w ciągłym ruchu, więc wciąż się potyka. Głupcy mają mało głupich pomysłów.
|
|
|
|
Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości
|
|
|
|
Dlatego tak ważne jest, aby pewnym rzeczom pozwolić odejść. Uwolnić się od nich, odciąć, zamknąć cykl. Nie z powodu dumy, słabości czy pychy, ale po prostu dlatego, że na coś już nie ma miejsca w twoim życiu. Przestań być tym, kim byłeś. Bądź tym, kim jesteś.
|
|
|
|
pisanie się
odnoszę wrażenie
że długotrwały związek międzyludzki
nie opiera się na stronie biernej:
"być sobie pisanym"
w grę musi wchodzić
czynne i codzienne
"pisanie się sobie" nawzajem
nawet wtedy
gdy boli ręka
szczególnie wtedy
|
|
|
|
Paradoks mojego życia? Nic nie robię i ciągle nie mam czasu.
|
|
|
|
zawsze będzie mnie stać, by szukać gwiazd wśród cynamonowych serc.
|
|
|
|
tylko ludzie samotni mają prawo mieć skrzywione kąciki ust.
|
|
|
|
Przypomniałem sobie te wszystkie następne miesiące, które nastąpiły potem, kiedy brnąłem przez miasto, przez ludzi, przez życie z tępym bólem czegoś, co nazywa się sercem, ale chyba jest tylko samym, właściwym, jedynym piekłem; kiedy codziennie umierałem i zmartwychwstawałem na nowo, aby kochać i aby przegrywać swoją miłość; i kiedy zrozumiałem, że właściwie w tej największej sprawie życia ludzie nie są w stanie pomóc sobie nawzajem i są wobec siebie bezwładni jak kukiełki, którym popuszczono sznureczki
|
|
|
|
Nigdy nie przepraszaj za to, co czujesz. To jak przepraszanie za bycie prawdziwym.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
