 |
|
2.Tak było ze mną. Wyszłam z domu i tylko tyle wystarczyło. Moim miejscem jest stara kamienica. Uczę się na własnych błędach. Ponawiam próby stworzenia siebie od nowa nawet, gdy kolejny raz się nie udaje. Próbuję jakoś z tego wyjść, ale to wcale nie proste. Mam dwadzieścia lat, ćpam od ponad 730 dni. Liczę czas, bo jestem nieszczęśliwa. Tylko tak perfekcyjnie potrafię udawać zadowoloną i odstresowaną. Znam takich jak ja i dzięki nim wiem, że muszę wszystko, bez wyjątków. Śmierć jest dla mnie czymś idealnym, szybkim, prostym. Nawet się jej nie obawiam. I tak na każdego przecież przyjdzie pora. Brakuje mi tylko jednego osoby, która mnie pokocha. Kogoś, dla kogo mogłabym przestać to brać, iść na odwyk i przetrzymać to wszystko. Człowieka dla którego zaczęłabym kolejny raz nowy rozdział. Nawet stworzyłabym dla niego nową JA. Byleby tylko był. Lubię o tym marzyć. Jak byłam mała, tata powtarzał mi, że warto mieć tajemnice i wymysły wyobraźni. One czynią nas wyjątkowymi...
|
|
|
|
Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy.
|
|
|
 |
Jeden cholerny wieczór i wszystko wraca jak bumerang..
|
|
|
|
|
Czuje, że przez Ciebie się rozpadam..
|
|
|
|
Tęskniła za nim nieustannie. Oprócz pragnienia odczuwała tylko to jedno: tęsknotę. Ani zimna, ani ciepła, ani głodu. Tylko tęsknotę i pragnienie. Potrzebowała tylko wody i samotności. Tylko w samotności mogła zatopić się w tej tęsknocie tak, jak chciała.
|
|
|
|
1. Jesteśmy dość samotni. Brakuje nam czułości, drugiej osoby, zaufania, bezpieczeństwa. Potrzebujemy kilku miłych słów, kilku gestów. Próbujemy się uśmiechać, żyć normalnie i po prostu nie myśleć o danym uczuciu. Wchodzimy w przejściowe fazy. Uciekamy do innych, uciekamy do internetu... Znajdujemy tam osoby, które nas rozumieją. Ludzi, którzy chociaż w małym stopniu nam pomagają. Tłumaczą jak powinniśmy żyć i ile dawać od siebie. Z czasem to również nie wystarcza. Spotykamy kogoś innego, osobę z którą chcemy spędzać coraz więcej czasu. Z którą możemy rozmawiać o wszystkim i o niczym. Wciąż mamy dzięki niej jeszcze nadzieję, że nie zostaliśmy sami, ze jednak jest ktoś podobny.
|
|
|
|
2.Przywiązujemy się coraz bardziej i bardziej. Tworzymy jakąś magię, cząstki. One pomagają nam przezwyciężyć odległość i nie tylko. Łączą nas w jedną całość. Zaczynamy być jednością, dopełniamy się. Próbujemy zaprzeczyć faktom, ale nie da się. To już wyższa szkoła, to zakochanie...Teraz przyszło to szczęście, próbujecie. Są chwile, za które można oddać wszystko. Nocne sms'y z treścią 'kocham Cię' i pobudki, które nie doprowadzają do szału tylko dlatego, iż budzi nas najważniejsza osoba. Rozmawianie przez telefon, słodkie kłótnie na temat tego, kto o kogo się bardziej stara. Tworzenie własnych historyjek i opowiadanie jak to było w dzieciństwie. Udowadnianie miłości i najgłębszego oddania. Wysyłanie prezentów pocztą. A co jeśli wtargnie monotonia? A ona się ukaże.
|
|
|
|
3.Wtedy zaczną się kłótnie, płacz i ból. Nie będzie już uśmiechu i żartów. Nadzieja będzie zanikać, powoli ale będzie. Staniemy się znów całkiem innymi światami co nie oznacza, że przestaniemy walczyć. Cały czas będą te same starania. Po prostu zmienią się dusze, nie będą już tak idealne. Wszystko co zakazane nie będzie już do zdobycia, bo przecież mogliśmy tylko w dwójkę, nigdy osobno. Będziemy wybaczać sobie wszystko. To znika. To połączenie.. To nasza wspólna przyszłość. Może jednak nam się uda? Może warto spróbować znów? A JEŚLI NIE? Jesteśmy zbyt zakochani, żeby tak pomyśleć.
|
|
|
|
4.Nie kierujemy się rozsądkiem lecz sercem. Kierujemy się tym ciepłem, które gdzieś jeszcze jest w nas. Nie przyjmujemy do głowy myśli, że możemy stracić tą osobę, więc ciągniemy to oboje. Nie chcemy tak bez siebie. Są wspomnienia i jest wybór drogi. Albo idziemy w prawo, gdzie czeka nas długa walka, albo w lewo gdzie spotkamy ból, tęsknotę, ale także zapomnienie i coś nowego. Wyobrażasz sobie siebie czekającego? Wiernego i silnego. Tutaj liczy się wytrwałość, nie wiek, kilometry, różne poglądy czy religia. Tutaj liczy się MY, a nie inni. Tutaj jest tylko to co sami zbudujemy, o co sami zawalczymy. Jesteście sobie oddani, już tak na zawsze w całości. Przecież nie kocha się za coś, lecz pomimo wszystko...
|
|
|
|
jestem w takim stanie, że mogłabym wypić najtanszą wódke bez popity z gwinta, nastepnie położyc sie w rowie i przeleżeć tam całą noc, opłakujac swoje życie
|
|
|
|
1.Kochaj mnie, rań, bij, kradnij, płacz ze mną, oddychaj tym samym tempem, daj mi wszystko co masz. Porównuj sytuacje z innymi, pragnij lepszego życia. Marz o nas, albo lepiej o innych. Stwierdź, że nie nadajemy się do niczego. Bądź na skraju wyczerpania. Walcz o każdy dzień, a nawet o ułamek sekundy. Zatrzymuj przy sobie chwile ulotne jak powietrze. Lataj jak motyl i ciesz się jak małe dziecko. Dawaj z siebie tyle ile tylko możesz. Zatrzymuj świat i przewijaj historię swojego ja. Buduj mur ochronny, aby nikt nie dostał się do twojego serca i uczuć. Nie wolno ci się poddać. Tak dokładnie tak jakbym mówiła o sobie. Jakbym panowała nad tym czymś w mojej głowie. Nawet bym chciała, ale zbyt długo bym nie potrafiła. Moje myśli mieszałyby się w coś złego.
|
|
|
|
2. Po resztą i tak są niedobre, wiem nie widzę większej różnicy. Chcę krzyczeć do ludzi, że też muszę być inna. Bo przecież inne nie znaczy złe. Chcę być wyjątkowa, jedyna. Ale nie oddzielana od reszty, bardziej niesiona pragnieniem. Ciekawe jak to jest gdy komuś na nas zależy, prawda? Gdy nie musimy się obawiać samotności i tego, że umrzemy bez nikogo. Że nie znajdzie się osoba, która nie uroni nawet jednej łzy nad naszym pogrzebany ciałem. Daj mi wytrwałość, tylko to. Albo jeszcze może trochę pokory i zaufania. I niech inni odczuwają to co ja do nich.. Może być nienawiść, albo zwątpienie. Tęsknota lub kruchość. Lub coś nowego. Poświęcenie, oddanie, czułość...
|
|
|
|
Dodaj komentarz
