 |
|
'Podarowałeś mi coś, co nawet trudno nazwać. Poruszyłeś we mnie coś, o istnieniu czego nawet nie wiedziałam. Jesteś i zawsze będziesz częścią mojego życia. Zawsze.'
|
|
|
|
"Kiedy dwoje ludzi ma być razem, będą razem. Istnieje coś takiego jak przeznaczenie"
|
|
|
|
"Kocha się tak samo przez wady i nieszczęścia i może nawet głębiej, a najgłębiej kocha się przez ból".
|
|
|
|
Nienawidzę siebie, nienawidzę Ciebie, nienawidzę naszej miłości. Jestem zła na nas. Zła na to, że tak szybko potrafimy się poddać. Zostajemy przy tym co jest dla nas wygodne. Nie na tym to wszystko miało polegać. To właśnie my mieliśmy polegać na sobie, a gdzieś po drodze zgubiliśmy sens bycia razem. Siedzę w pustym pokoju i snuję domysły co się w tym momencie z Tobą dzieje, o czym myślisz, co przeżywasz. Jest mi cholernie smutno, ponieważ tak bardzo chcę być obok Ciebie.
Mijają dni, mijają kolejne chwile. Wszystko wygasa, stajemy się rzeką wpadającą do morza, po której nie ma już żadnego istotnego znaku, pozostają tylko wspomnienia. A przecież mieliśmy być rzeką, której nurt będzie nas prowadził w różne zakamarki naszych dusz.
|
|
|
|
"Ile niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. A może ważniejsze były od tych wszystkich wypowiedzianych".
|
|
|
|
Z biegiem czasu moje uczucia się zmienią, w tym momencie szarpię się między nienawiścią, a miłością.
|
|
|
|
Kocham Go. Kocham Go najmocniej na świecie, mimo że minęły już dwa miesiące jak nie jesteśmy razem. Nadal reaguje gęsią skórką na jego dotyk, uśmiecham się gdy On się uśmiecha. Nadal jest całym moim światem. Nie zmienię tego na siłę.
|
|
|
|
"Od kiedy nie mogę Cię widywać, zrozumiałem jak bardzo Cię potrzebuję. (...) Od Twojego zniknięcia wszystko wydaje mi się nijakie".
|
|
|
|
Znajdziesz miejsce dla siebie w zaciszu swojego mieszkania, usiądziesz wygodnie i zaczniesz rozpamiętywać to co utracone. Poczujesz jak milion małych szkiełek wbija Ci się boleśnie serce, powodując że z oczu popłynie Ci kilka samotnych łez, tak samo samotnych jak Ty.
|
|
|
|
Nawet nie zdajesz sobie sprawy ile bólu, ile łez, ile próśb skierowałam do Boga o siły bym dożyła następnego dnia podczas jego nieobecności. Był to czas podczas którego przy każdym biciu serca zastanawiałam się ile jeszcze razy poczuję szarpnięcie w klatce piersiowej, były to momenty gdzie znajdowałam się na pograniczu wytrzymałości, kiedy potrafiłam budzić się i szukać go w pokoju, na łóżku, w progu zaraz po śnie, w którym słyszałam jego ciepły ton głosu, kiedy wychodziłam z klatki modląc się by czekał na mnie jak dawniej, był to czas kiedy przesiadywałam w oknie i tęskniłam. Gubiłam uśmiech między łkaniem, a ścieraniem łez, traciłam oddech kiedy jego zapach zanikał w powietrzu, dusiłam się wypowiadając jego imię i szeptane 'wróć do mnie'. Był to czas, czas kiedy przyszło dowieść samej sobie, że jest dla mnie w życiu kimś więcej niż człowiekiem, jest dla mnie pragnieniem, tęsknotą, ukojeniem, wiarą, nadzieją... jest miłością. - shony.
|
|
|
|
'Zamykam oczy i widzę jak siedzimy na ławce, słyszę jak mówimy, że będziemy szczęśliwi na zawsze. I dziwi mnie fakt ten, że jeszcze chodzimy po tej ziemi, bo mieliśmy być ze sobą, aż do śmierci'
|
|
|
|
‘‘Zrozum patrzę na ten świat zwierciadłem mojej duszy, gdy celu jakby brak, nagle zaczynam się dusić. Setki małych ran, kilka większych i ta jedna nad którą ubolewam czując kołatanie serca.’’
|
|
|
|
Dodaj komentarz
