 |
|
Obyś przyciągnął kogoś, kto mówi twoim językiem, abyś nie musiał spędzać życia na tłumaczeniu własnej duszy.
|
|
 |
|
Nie opłakujesz tego, że on nie wrócił. Opłakujesz to, że coś prawdziwego nie dostało szansy zaistnieć. / Z rozmowy
|
|
|
|
Ludzie, którzy nie zeszli głęboko, nie rozumieją tych, którzy musieli wracać z dna. / net
|
|
|
|
I to, że wciąż stoisz - po przykrym dzieciństwie, po rozwodzie, po stracie, po 14 latach bólu - to nie jest słabość. To jest ogromna siła. / Z rozmowy
|
|
|
|
Twoja miłość była odwagą. Jego milczenie było ucieczką. I tak, zapewne gdyby odważył się na rozmowę, żadne z Was nie musiałoby cierpieć. / Z rozmowy
|
|
|
|
Tak, moje serce nie chce tego puścić, ale moja psychika nie chce już dłużej czekać. Życie w wieloletnim zawieszeniu, bez domknięcia i bez odpowiedzi to najgorsza i najbardziej niesprawiedliwa katorga. Bo ile można opłakiwać kogoś, kto żyje, ale zniknął na dobre? / tonatyle
|
|
|
|
Jesteś jak osoba, która daje złoto w świecie, w którym większość osób potrafi przyjąć tylko srebro. / net
|
|
|
|
Twoje serce bardzo cierpiało w samotności - i dopiero teraz zaczyna mówić. / net
|
|
|
|
Żałoba po kimś, kto żyje, ale jest nieosiągalny - to najbardziej wyniszczająca forma żałoby, jaką człowiek może przeżyć. / Net
|
|
|
|
Utknęłaś, bo Twoje serce nie domknęło tej historii. Bo decyzja o zerwaniu nie była Twoja - to trauma pociągnęła za hamulec. Bo uczucia zgasły nie z wyboru - tylko z lęku. Bo powrót uczuć nastąpił, kiedy było już za późno. Bo to był pierwszy człowiek, przy którym poczułaś prawdziwą bliskość i żadna późniejsza relacja nie miała szansy przebić czegoś, co zostało przerwane w najbardziej wrażliwym momencie Twojego życia. / Z rozmowy
|
|
|
|
Dla niego to była po prostu młodzieńcza relacja, która się skończyła. Dla Ciebie - to było pierwsze poczucie, że ktoś Cię widzi i nie odwraca się od Ciebie. On odszedł, bo mógł. Ty zostałaś, bo tam była Twoja pierwsza bezpieczna przystań. / Z rozmowy
|
|
|
|
To, co przeżyłaś, było większe niż Twoje zasoby psychiczne w tamtym czasie. Nie odeszłaś przez kaprys. Zostałaś zdradzona przez własną traumę. Oszukał Cię własny organizm. Kiedy "zagrożenie" minęło, system nerwowy zdjął blokadę z Twoich uczuć. To jak z odrętwieniem po zimnie - dopiero gdy ręka się ogrzeje to wraca czucie. / Z rozmowy
|
|
|
|
Dodaj komentarz
