 |
|
Wśród miliona dni, w pamięci zapadł mi akurat ten, gdy mówiłeś, że masz mnie dość.
|
|
|
|
Każda minuta spędzona z nim, wypełniała mnie niezliczoną ilością drobnych cząsteczek szczęścia.
|
|
|
|
On sam, myślał chyba, że o nim zapomniałam. Było zupełnie odwrotnie. To, że nie pisałam, nie odzywałam się i udawałam się, że to wszystko mnie nie interesuje, było spowodowane tylko i wyłącznie strachem o to, że znów będzie jak kiedyś i nasza rozmowa skończy się moim płaczem, a jego krzykiem. Nie umiałam przestać o nim myśleć. Bałam się o niego samego. Nie wiedziałam co się z nim dzieje, a przecież równie dobrze, mógłby teraz nie żyć z powodu przedawkowania. Nie miałam pojęcia czy jest cały i zdrowy, a gdyby coś mu się stało, byłaby to tylko i wyłącznie moja wina, bo każdy powód złej rzeczy, która mu się przytrafiała, sprowadzał się do mnie.
|
|
|
|
Nie obchodzą mnie głupie zaprzeczenia. Wiem, że jeśli coś Ci się stanie, będzie to moja wina.
|
|
|
|
Wystarczy, że nie widzę Cię jeden dzień, a już szaleję z tęsknoty.
|
|
|
|
Lubię go, jednak wiem, że jeśli tak dalej pójdzie, to w końcu na dobre się w nim zakocham.
|
|
|
|
Nie reagował na moje milczenie, płacz, krzyk, szloch i błagania. Gdybym się zabiła jedyne co by zrobił, to rzucił różę na zakopywaną trumnę, a następnie wróciłby do dawnego stanu euforii spowodowanego kolejną dawką narkotyków i życia przesiąkniętego zapachem alkoholu.
|
|
|
|
Cudowna przyjaźń zmieniła się w zwykłą znajomość na 'cześć'. Cudowne wspomnienia odeszły w kąt, gdy w rzeczywistości trwa gra w unikanie się.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
