 |
|
to, co by艂o mi臋dzy nami, r贸wno i bez s艂owa podzielili艣my mi臋dzy siebie
|
|
|
|
mo偶e to ty jeste艣 moj膮 pami臋ci膮 i niepami臋ci膮. i wszystkim, co tylko czuj臋 przez ciebie. wszystkim, co w og贸le czuj臋.
|
|
|
|
bez ciebie ja naprawd臋 nie mam co robi膰 w wielkim 艣wiecie
|
|
|
|
gdyby ciebie nie by艂o, musia艂bym ci臋 wymy艣li膰
|
|
|
|
ca艂uj臋 ci臋 w najbardziej kalecz膮ce kolce
|
|
|
|
zabawne. nie chcie膰 od ciebie nic, a wci膮偶 nadziej臋 mie膰 na wszystko
|
|
|
|
co za szcz臋艣cie, tyle nieszcz臋艣膰 pod r臋k膮 i pod r臋k臋 z cudown膮 pewno艣ci膮, 偶e za chwil臋 b臋d膮 kolejne
|
|
|
|
i tak we 艣nie lecz bez sn贸w le偶ymy do rana
|
|
|
|
zawsze wiedzia艂em, 偶e trzeba by膰 krok od samego siebie. ale teraz jestem, stoj臋 tysi膮c, a mo偶e par臋 tysi臋cy krok贸w od samego siebie. patrz臋 z dystansu. z rosn膮cego dystansu. dar dystansu, a mo偶e przekle艅stwo dystansu. dziwi mnie, kurwa, wszystko
|
|
|
|
jak mo偶na chcie膰 utrzyma膰 cz艂owieka samymi tylko napisanymi s艂owami, do trzymania s膮 r臋ce
|
|
|
|
ja by艂em tylko jednym ze zdarze艅 twojego 偶ycia i nigdy ci nie bi艂o serce z niepewno艣ci, czy mnie spotkasz. a mnie bi艂o.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
