 |
|
"To jeden z tych idiotycznych dni, kiedy nie dzieje się nic naprawdę złego, ale też nic dobrego, a niebo nie może się zdecydować, czy ma być białe, czy szare. Oczywiście jest poniedziałek, przez co wszystko staje się jeszcze bardziej kretyńskie. I nie wiem dlaczego, ale odczuwam lęk albo cierpię na depresje, czy może coś innego, co sprawia, że mam ochotę tylko wpełznąć z powrotem do łóżka i nakryć głowę poduszką." / Andrea Portes
|
|
 |
|
Marze , Czekam , Tęsknie.. za kimś kto będzie kochał całym sercem , bezgranicznie i zawsze , kto będzie pamiętał o ważnych dla mnie datach i dla kogo będę wszystkim co najlepsze :( , za kimś kto nawet po najostrzejszej kłótni przyjdzie przytuli i powie Przepraszam , kocham Cię , nie chce cie stracić .
|
|
|
|
To tak boli kiedy wszystko sie pierdoli : (
|
|
 |
|
Darłam się wniebogłosy na porodówce, gdy on wsiadał na swój nowy, komunijny rower. Z kolei kiedy ja zakładałam śnieżnobiałą sukienkę i mknęłam w wianuszku do kościoła, on mocno zakrapiał już swoją osiemnastkę. Wyśmiałby kogoś, kto podsunąłby mu jeszcze jakiś czas temu pomysł, że będzie z taką małolatą. Ja też sceptycznie pokręciłabym głową w zderzeniu z wizją posiadania o dziesięć lat starszego faceta. Dzisiaj? Liczby nie mają znaczenia. Nie ilość doświadczeń, a ich jakoś, liczy się dla nas obojga. Nie ten cholerny wiek, tylko światopogląd, nastawienie, priorytety i po prostu to, jacy jesteśmy. Nie znalazł mnie, szukając informacji w dowodzie osobistym - pogrzebał w serduchu. Ja nie analizowałam jego aktu urodzenia - tylko charakter. Obydwoje baliśmy się tej sytuacji. I zarówno ja, jak i on, kryliśmy się z tym, przymrużaliśmy oczy, chowaliśmy do kieszeni początkowe wątpliwości i skupialiśmy się na tym, co wydawało się ważne - poznaniu. I trafiliśmy.
|
|
|
|
Przestałam zastanawiać się, jak wykonać kolejny krok. Odsunęłam od siebie każde z pytań, czy wypada, czy powinnam, co mi to da, czy nie pożałuję. Zebrałam w sobie pokłady odwagi, która pozwoliła mi brać odpowiedzialność za to, co robię, mówię i czuję. Ludzie próbują podcinać mi skrzydła, a ja z każdą ich próbą wznoszę się wyżej tak, by mieli trudniej ich dosięgnąć. Do cholery, przecież mogę zapieprzać na swój sukces. Mogę marzyć. Mogę kochać. Mogę się uśmiechać i mogę być szczęśliwa. Nic nikomu nie zabieram - przecież szczęście można mnożyć. Starczy dla wszystkich. Otwieram serce, ot co. Pozwalam mu szeptać pragnienia.
|
|
|
|
To ja - w przekroju sześciu lat. Ja na różnych etapach, ja reagująca na zmiany, ja dokonująca co i raz kolejnego przemeblowania w swoim życiu. Ja zmieniająca nastawienie, ja naprawiająca serce, by za chwilę znów zafundować mu bieg survivalowy. JA - od początku, od pierwszych słów, aż do teraz. Prawdziwa, szczera, choć na różnych etapach, wręczająca nieco inną wizytówkę. Po pół roku uchylam Ci drzwiczki, a Ty zdecyduj, czy znów - na nowo - chcesz mnie poznać.
|
|
 |
|
Jeśli po sześciu latach milczenia jesteśmy w stanie rozmawiać jak ludzie, to dlaczego zajęło nam to aż sześć lat?
|
|
 |
|
Jeśli moja nieobecność nie zmienia niczego w Twoim życiu, to moja obecność w nim też nie ma już żadnej wartości.
|
|
|
|
Nie przychodź, jeśli życie kolejny raz uderzy Cię w twarz.
|
|
|
|
Po co ratować coś, czego już dawno nie ma?
|
|
|
|
Tak bardzo Cię nienawidzę. Tak bardzo byłaś częścią mnie. Tak wiele wiedziałaś. Mimo to, postanowiłaś odejść. Zabrać, co Twoje i odejść bez pożegnania. Nawet nie miałaś odwagi powiedzieć, że już mnie nie chcesz w swoim życiu.
|
|
|
|
Zanim zarzucisz mi obojętność i brak zainteresowania, zastanów się. Ile razy pisałam i dzwoniłam. Ile razy pytałam i próbowałam rozmawiać. Ile razy chciałam uskutecznić spotkanie. Zastanów się. Ile razy Ty próbowałaś tego wszystkiego?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
