 |
|
Można powiedzieć, że żyjesz. Jakoś. Codziennie wstajesz, doskonale się ubierasz, delikatnie malujesz, jesz śniadanie, chodzisz do szkoły i nawet w miarę się uczysz. Na pozór wszystko jest dobrze. Uśmiechasz się, spędzasz czas z przyjaciółmi i wszystko gra. Jesteś szczęśliwa. Gadasz z nauczycielami o jakiś pierdołach, błagasz o podwyższenie oceny, aż w końcu dopinasz swego, bo czasem jak to oni mówią - mają cię dość i podwyższaja ci ją na zachętę. Cieszysz się, dzielisz sie z tym rodzicami i oni również cieszą się razem z tobą. Jest okej. Na zewnątrz, bo w środku jest rozpętana tak wielka burza, o której nikt nie ma pojęcia. Tylko ty sama. / charakterystycznie
|
|
|
|
Patrzysz na niego i wiesz, że jeśli on by tylko chciał, to razem moglibyście przeżywać cudowne chwile. Wiesz, że pomimo cierpienia, które ci zadał bez żadnych skrupółów - ty byś mu wybaczyła wszystko, nawet najgorszą rzecz. Wiesz, że kiedy na niego spoglądasz to sam widok daje ci szczęście. Widzisz, że on jest szczęśliwy to mimowolnie - ty również jesteś szczęśliwa. Kiedy go widzisz - uśmiechasz się, serce mocniej bije, nie wiesz co robić, jak się zachować, czujesz, że zaraz zemdlejesz - tak mocno on na ciebie działa i właściwie nic nie robi, po prostu jest gdzieś blisko, obok ciebie. Wiesz też, że kiedy on by podszedł do ciebie i powiedzial, że chce zacząć od nowa - zgodziłabyś się od razu, bo przecież o tym od zawsze marzysz. / charakterystycznie
|
|
 |
|
Mam wstręt do papierosów, alkoholu, znajomych, do szkoły, do życia, ale nie do Ciebie. A to przecież Ty najbardziej mnie teraz zraniłeś. / napisana
|
|
|
|
Tak bardzo się o niego martwię. Nadal każdego dnia niemalże umieram ze strachu, że może coś mu się stać. I wiem, że teraz już nie powinnam, bo każde z nas ma swoje osobne życie i żyje tylko dla siebie, nie mając możliwości dbania o tą drugą osobę. / napisana
|
|
|
|
Jeżeli zdecydowałeś się odejść tak na dobre, to proszę Cię nie śnij mi się już, oszczędź bólu. / napisana
|
|
|
|
Kiedyś patrząc w lustro widziałam prawdziwą, małą księżniczkę, która żyła każdym dniem i niczym sie nie przejmowała, miała swój świat, pełen kolorowych barw. I żyła, jak najlepiej umiała. Dobrze się uczyła, była wzorową uczennicą, córką i przyjaciółką. Była idealna. Włosy miała zawsze idealnie ułożone, genialnie podpiętą grzywkę niebieską spineczką w kwiatki, zero makijażu - była na niego za mała, zresztą i tak miała cudownie gładką cerę. A dziś? Dziś patrząc w lusterko widzę dziewczynę, która włosy ma albo spięte w kok albo są w nieładzie, przekrwione oczy od dragów, zniszczoną cerę od alkoholu i mocny, bardzo mocny makijaż. Jest zupełnym przeciwieństwem tej wcześniejszej, malutkiej dziewczynki. W ogóle jej nie poznaję i nawet mnie nie pytajcie kim ona teraz jest, bo sama nie wiem. zmieniła się o 180 stopni albo inaczej - to życie ją zmieniło i ludzie, którzy w tym jej życiu uczestniczyli. / charakterystycznie
|
|
|
|
Nigdy przenigdy nie spodziewałam się, że mogę tak mocno chcieć drugiego człowieka. Chcieć jego bliskości, czułości, słów czy zwykłego głosu. Chcieć codziennie wtulać się w jego potężną sylwetkę, całować jego delikatne wargi, szeptać czułe słówka, które mają potężną moc, opierać się o jego klatkę piersiową i słuchać bicia rytmu jego serca. Chcieć zawsze go wspierać, nie zważając na to, że sama masz wiele problemów, bo jego szczęście jest ważniejsze od twojego. Chcieć zawsze, podkreślam zawsze mu pomagać i w każdej godzinie, minucie, sekundzie z nim być i przeżywać z nim wspólnie życie. Jesteś wyjątkowy, szkoda, że tego nie doceniłeś. / charakterystycznie
|
|
|
|
Nie, ja wcale nie jestem na ciebie zła czy wkurzona. Jest mi po prostu przykro i żal. Bo znałeś mnie jak nikt inny, codziennie pisaliśmy ze sobą praktycznie cały czas, bez żadnych przerw, często się spotykaliśmy i świetnie czuliśmy się w swoim towarzystwie, nawet kiedy milczeliśmy, nie czuliśmy żadnego skrępowania, bo wiedzieliśmy, że należymy do siebie, a ty po tym wszystkim co razem przeżyliśmy, potrafiłeś tak po prostu odejść, nie zważajac na to co czuję. Odejść, raniąc mnie przy tym boleśnie. Odejść i już więcej nie wracać. A przecież mogliśmy stworzyć razem coś wspaniałego, szkoda tylko, że nie dałeś nam na to szans. / charakterystycznie
|
|
|
|
Jeszcze tyle mogliśmy przeżyć razem, ale nagle coś Ci się odwidziało. / napisana
|
|
|
|
Ciągle słyszę Twoje kroki w moim pokoju, chociaż dawno już tu nie byłeś. Ciągle słyszę Twój głos, a przecież dawno nic do mnie nie mówiłeś. Ciągle czuję Twój dotyk, nawet pomimo tego, że dawno nie dotykałeś mojej skóry. Ciągle Cię kocham, chociaż już dawno nie powinnam. Ciągle też jeszcze mam paranoje i to zapewne przez tą miłość. / napisana
|
|
|
|
Jestem tym wszystkim zmęczona, znudzona, zirytowana. Wszystko mnie wkurza i wszystkich ja wkurzam. Nie mam ochoty na rozmowy z kimkolwiek. Jestem w totalnym dołku. Nigdy nie było tak źle, nigdy. I pomyśleć by, że to wszystko przez jednego człowieka. / napisana
|
|
|
|
Nie jest już mój - i do tego to chyba najtrudniej jest mi się przyzwyczaić. / napisana
|
|
|
|
Dodaj komentarz
