 |
|
Każdy człowiek na kuli ziemskiej ma skarb, który gdzieś na niego czeka.
|
|
|
|
– Dlaczego mam zatem słuchać serca?
– Bo nie uciszysz go nigdy. I nawet gdybyś udawał, że nie słyszysz, o czym mówi, nadal będzie biło w twojej piersi i nie przestanie powtarzać tego, co myśli o życiu i o świecie.
|
|
|
|
Żeby przestać, z czymś skończyć to najpierw trzeba wiedzieć po co. A ja nie wiem.
|
|
|
|
Spróbować pogodzić się ze światem takim, jaki on jest.
|
|
|
|
Żyję ot tak sobie, jak przelotny ptak ze złamanym skrzydłem. Nie mogę pofrunąć dalej.
|
|
|
|
Zawsze byłam inna, ale teraz jestem inna inaczej.
|
|
|
|
Zaczyna się powolne mijanie codzienności.
|
|
|
|
Zaczęłam się bać. Nie wiem czego. I to jeszcze bardziej mnie przeraża.
|
|
|
|
Wystarczy gest, słowo by zranić tak boleśnie, zniszczyć szansę, cienką nić porozumienia. Skąd w ludziach tyle zawiści? A może to lęk wyrażony agresją?
|
|
|
|
W samotności pragnę samotności.
|
|
|
|
Umiem już mówić bez słów, tylko kto mnie zrozumie?
|
|
|
|
Są to strome schody do nieba, wąskie i bez oparcia. Możesz iść prosto w górę, nie oglądając się za siebie. Kiedy utracisz równowagę, zranisz się boleśnie lecąc w dół. I zaczynasz wędrować od nowa, jeżeli masz jeszcze siły. Nie możesz się zatrzymać – nie da się żyć ani ustać na żadnej krawędzi, trzeba kroczyć lub spaść. I tak do końca życia.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
