|
“ Po czwarte, nauczyłem się, że niektórzy ludzie są na zawsze, a niektórzy tylko sporadycznie, i że nie mam żadnego wpływu na to, kto będzie na zawsze, a kto od czasu do czasu. ”
~ Ignacy Karpowicz
|
|
|
"Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam! "
~ Anna Janko
|
|
|
- A jak nie wyjdzie?
- To przecież nie koniec świata. Nie grasz w kasynie. Zawsze masz drugą szansę. Trzeba dać sobie prawo do bycia nieidealnym – wtedy o wiele łatwiej podejmować wyzwania”
~ Kamila Rowińska
|
|
|
"Niektórych uczuć po prostu nie da się wytłumaczyć i już."
|
|
|
"Najpiękniejszym prezentem, który możemy dostać jest człowiek, który jest. Który daje swoją obecność. Który odbiera telefon. Który dotrzymuje słowa. Każda miłość zaczyna się od obecności i do obecności się sprowadza."
|
|
|
"Byłam wściekła na siebie za własną głupotę i zastanawiałam się, jakim cudem, na litość boską, wyhodowałam w sobie przywiązanie do mężczyzny, który odpychał mnie z taką determinacją."
~ Chloe Neill
|
|
|
w spokoju umieranie
w ciszy zapomnienie
amen.
|
|
|
Powiedziałem mojej miłości, żeby już nigdy mnie nie opuszczała, była tak miła, radosna mojemu sercu na długie lata. Prosiłem, by moim schronieniem pozostała, obiecałem oddać jej w zamian skarby tego świata. I wiesz? Nic nie odpowiedziała. No dalej! - krzyczałem. Mizerna miłości, daj mi znak. Powiedz nie, powiedz tak. Cisza. Podobno czasami milczenie jest złotem. Czy warto pytać co będzie jutro, co będzie potem? Czy warto rozmyślać tracąc tu i teraz? Trzymasz mnie za rękę, a ja już wiem, że to ten raz, kiedy zamiast niepewności i strachu wybieram zaufanie. Jeśli mam osobę, która mnie kocha..co ma być, niech się stanie.
|
|
|
A może w naszym życiem zbyt często kieruje strach? Strach przed zmarnowaną szansą, strach przed straconą miłością, strach przed utratą wiary, strach przed życiem, do tego stopnia, że czasami już nawet boimy się wygrywać. Czy kluczem nie jest zaufać losowi, drugiej osobie, Bogu i w końcu sobie?
|
|
|
I szukam teraz jej dźwięków pośród ciszy, Wyczekuję jak kropli wody na pustyni, Wywołuję jej obraz w mojej pamięci kliszy, Tak wiele sekund w minucie, a minut w godzinie. Tęsknota.
|
|
|
Do czego potrzebne mi są te wersy? Chyba do tego, abym w dobie wewnętrznego kryzysu przypomniał sobie, że ten świat do końca nie zwariował i są ludzie, którzy potrafią rozróżnić dobro od zła, ludzie, którzy nie wstydzą się uczuć, a wręcz przeciwnie - wykorzystują je do walki o lepsze jutro. I wtedy, choćbym został już sam dla siebie jedynym dowodem, powiem w duchu - piękny jest ten świat.
|
|
|
|