 |
|
Kurwa mać! Jestem żałosna, obiecuje coś sobie. Wieczorem pragne sie zmienić, zacząć od nowa. Zaś ranem już robie to co robiłam. Nie jestem w ogóle konsekwetna co do siebie. To mnie zgubi, na pewno. Ogarnij sie, bo inaczej bedziesz sobie sama winna..
|
|
|
|
Nie ma mnie tu. Zniknęłam kiedyś dawno, nikt tego nie zauwazył. Bo nikt mi nie pomógł. Nie podał ręki. Teraz jestem spalona. Nie czuje ludzi. Jestem obojętna, na wszystko co koło mnie sie dzieje. Pustka, nieodwracalna.
|
|
|
|
Wracając dziwnie, bo po trawniku, do domu. Szłam przez miejsca gdzie kilka lat temu siedzielismy na kocykach, spalismy w namiotach, bawilismy sie w mikser. Kurcze, to było niedawno. A zmieniło sie tyle. Moj najlepszy przyjaciel z dziecinstwa sie oddalił. Nie mamy juz nic wspólnego oprócz 'siema' ktore kieruje w moją strone i 'heej' które kieruje w jego. Nic juz nie wróci. Nic. To straszne.
|
|
|
|
Uciekam przed życiem? No może. Ale skoro to robie, to znaczy że to jest jedyne wyjście. Robie coś po to żeby być spełniona. Czyli spełnieniem dla mnie jest ucieczka przed życiem. Kurwa, chyba robie coś źle. Na bank robie to źle. Źle żyje. Źle umre.
|
|
|
|
Cięzko mi juz tutaj. Cięzko mi juz we własnym ciele. Potrzebuje dużej zmiany, żeby dobrze funkcjonować. Proszę Cie Boże, pomóż. Wiem, że zwracam się do Ciebie tylko wtedy, gdy mam jakiś problem, gdy czegoś chce, ale to chyba ludzkie prosić i błądzić. Czyż nie? Odpowiedz mi. Może nie, lepiej nie odpowiadaj. Może daj mi kogoś kto pomoże mi już nie błądzić i dziękować. Proszę cię tylko o to.
|
|
|
|
To śmieszne, jak łatwo moge udzielać rad róznym ludziom. Pocieszać ich. A sama nie wiem co mam robić. Sama sie gubię. Ciężko mi sie odnaleść w tym swiecie. Pomóż mi, zanim odejde gdzieś daleko..
|
|
|
|
Boże bierz mnie do siebie..
|
|
|
|
Zajmij sie swoim życie, co?
|
|
|
|
A wczoraj.. Uwierz, że nie chciałbyś mnie wczoraj widzieć. Wczoraj wszystko sie posypało. Cały tydzień wmawiania sobie, że bedzie dobrze poszedł w pizdu. Wczoraj sie wszystko skończyło. Cholerna słabość, nie rozumiem jej. Chce wrócić do tych czasów gdzie płacz był tak samo rzadki jak siedzenie w pogodny dzien przed komputerem. Błagam, wróćmy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
