 |
Zadzwonił. Usłyszałam wyrwane słowa. Chwilę później zapanowała radość przyjaciół w małym domku na działce, prawie go roznieśli. Byłam zaskoczona. Siedziałam patrząc w jeden punkt. Poczułam łzy płynące po moim policzku, dłonie, które trzęsły się szybko i cholernie mocno. Wstałam, powoli zmierzałam w nasze miejsce. Krzyczałam na całe boisko na przyjaciela, nerwowo odpalałam papierosa za papierosem. Dostrzegłam sylwetkę mojego Skarba, twarz w dłoniach, nie wiedziałam czego się spodziewać. Dopiero gdy przytulił mnie mocno do siebie zrozumiałam. Wrócił i będzie zawsze przy mnie, sen się spełnił.
|
|
 |
Lubiłam na niego patrzeć. Był taki słodki. Gdy zamieniłam z Nim kilka słów wiedziałam, że coś z tego wyniknie. Świadomie dążyłam do celu. Te oczy w kolorze czekolady, te pełne wargi musiały być moje. Wygrałam naturalnie.
|
|
 |
Byłam ofiarą, zamkniętą w klatce stworzonej z uczuć. Miłość? Nienawidzę suki. Całymi dniami myślałam o Tobie. Siedziałam zwinięta w kłębek, ze łzami w oczach, słuchając naszej muzyki. Tęskniłam? To mało powiedziane, ja wariowałam! Każda sekunda bez Ciebie była jak godzina, każdy dzień jak rok. Już wiesz, dlaczego od czterech dni nie opuszczam Cię nawet na krok.
|
|
 |
Ja mam w rękawach nie jednego asa.
Ty jesteś tylko dziwką siegającą niżej pasa.!
|
|
 |
Trzeba walczyć o te roztrzepane dźwięki, nierozerwanych jeszcze części naszych ciał. O zapatrzone w nas karykatury szczęścia, sobowtóry kłamstw. Gra na mnie cisza szorstkimi palcami, drapie po plecach echem sumienia, gra we mnie śmiech jak śmierć drżący, jak niepokój na którejś z moich rzęs. Szarpie mną jakaś pustka waleczna, tańcząca na resztach egoizmu. I krzyczy do uszu gryząc mnie w słuch, żeby walczyć- póki kości jeszcze wszystkich nie wytarłam
|
|
 |
- zrobił jeden zasadniczy błąd w stosunku do mnie. - jaki ? - zaufał mi .. | yourimagination
|
|
 |
11:11, 12:12, 21:21, 19:19, 18:18, 23:23, .. (...) --> ale ja naprawdę wiem, że mnie bardzo kochasz. przecież to codziennie słyszę :)
|
|
 |
pierwszy raz nie uciekła przed deszczem, nie założyła kaptura, nie otworzyła parasolki. szła z nim za rękę między kroplami. a potem zatrzymała się i pocałowała go najpiękniej jak się da. nie liczyło się nic tylko oni.
|
|
 |
tak perfekcyjnie nieidealni.
|
|
 |
tak chujowo na mnie patrzysz , kiedy przechodzę , patrzysz tak jakbyś chciał, ale nie mógł ..
|
|
|
|