 |
|
Czasem po prostu coś pójdzie nie tak, pewne rozrzucone kawałki przestają do siebie pasować tak jak wcześniej. Teraz jesteśmy tylko rozsypanką. Rozsypanką zbędnych słów, ale i tych niewypowiedzianych. Rozsypanką uczuć, które wymywają w naszych wnętrzach to co wcześniej liczyło się ponad wszystko inne. Rozsypanką gestów, które wcześniej mówiły więcej niż słowa. Jesteśmy własną rozsypanką, której jeśli nie my, nikt nigdy więcej nie będzie w stanie złożyć od nowa. To trudne, prawda? Gdy z rąk wymyka nam się coś, czego przecież byliśmy tak bardzo pewni. Coś, za coś zabiłbyś wcześniej. Tu czas jest zabójcą. Przemijanie? Proszę, nie mów nigdy więcej, że czasem coś musi się zmienić, by przyszło coś lepszego, miłość nigdy się nie zmienia. / Endoftime.
|
|
|
|
Zadaję za wiele pytań. Dlaczego? Po to żeby potem tylko cierpieć? Chcę wiedzieć zbyt dużo, podobno zawsze byłam ciekawa, czasem bez granic, wierciłam dziury by uspokoić własne myśli, jednak czy je uspakajałam? Po części tak. Tą drugą częścią najlepiej byłoby w ogóle się nie przejmować, gdyby nie to, że zadawała pojedyncze ciosy. Sama je sobie zadawałam. Gdy nie mówiłam o swoich planach, gdy łączyłam historie, czytałam wszystkie te wspólne rozmowy i mierzyłam zbyt odlegle. Gdy wiedziałam tylko ja, gdy tylko ja chciałam możliwe, że zbyt wiele. Moje chcieć to nie móc. Może za mało się staram? A może zwyczajnie to nie mój czas, nie moje miejsce. / Endoftime.
|
|
 |
|
Nie podoba się? Oka, zajeb focha!
Albo zajeb w nocha. Livin' la vida KOKA!
|
|
|
|
Zabawne, że ta znajomość rozpada się tak naturalnie pod wpływem czasu. Coraz mniej bólu każdego dnia, coraz mniejsza tęsknota i myśli tak jakby nie krążą koło Ciebie. Czasami jeszcze tylko to głupie serce się wyrywa, próbuję, ale nie jestem już tak głupia i w odpowiednim momencie chwytam za smycz, przyciągam do klatki piersiowej, bo drugi raz nie przeżyłabym końca tej miłości, rozumiesz? Nie mogę wiecznie opłakiwać jednego końca.
|
|
|
|
To niewiarygodne, jak bardzo można być ślepym na rzeczy, które ma się przed sobą. Jak bardzo można być zaślepionym przez jedną ideę albo cel, który przesłania wszystko, nawet najbardziej oczywiste sprawy. Jak długo i uparcie można żyć swoim snem i nie przyjmować do wiadomości rzeczy powiedzianych wprost.
|
|
 |
|
Najważniejsze sprawy leżą zbyt blisko najskrytszego miejsca twej duszy, jak drogowskazy do skarbu.
|
|
|
|
Jeden głupi gest i życie nabiera kolorów. Jedna głupia rozmowa i stajesz się szczęśliwy.
|
|
|
|
Z begiem czasu będziesz potrzebować samotności, Odtrącisz każdego od siebie, nie dasz się w żadną rozmowę. Będziesz tylko ty, twój pokój i Marlboro. Psycha będzie Ci padać po czasie. Wszystko wróci a najbardziej wspomnienia. Pomyślisz co by było gdyby? Nie znasz odpowiedzi i nie będziesz znać bo nie masz wpływu na przeszłość. To co się zdarzyło nie odstanie się. Żałujesz wszystkich swoich decyzji podjętych zbyt pochopnie. Pewnego dnia, zapukasz do kogoś drzwi. Nie wiesz czy otworzy. Widząc cię może wkroczyć wściekłość albo wręcz przeciwnie, rzuci Ci się na szyje wyrażając wszystkie uczucia, których nigdy nie odczułeś. Kiedyś nadejdzie taki dzień, bo przecież nie można żyć w ciągłej depresji, strachu. Trzeba korzystać z życia a nie użalać się wiecznie nad sobą i łapać każdą wspaniałą chwilę Warto żyć dla siebie i innych.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
