 |
|
otul mnie ciepłym swetrem przyjaźni i i zaufania.
|
|
|
|
Często się zdarza, że dopiero przyszłość pokazuje nam, ile coś było warte.
|
|
|
|
Jestem głodna tulenia, przytulenia, wtulenia, zatulenia i obtulenia.
|
|
|
|
Na ścianach i w sercach już widać pęknięcia.
|
|
|
|
"..albo nie umiesz albo życie tak sprawiło, że o bólu nic nie powiesz i ukryjesz wszystko-nawet miłość.. daj zdrowie moim bliskim, dla mnie tylko trochę siły, może trochę mniej poczucia winy wiem, że Cię zdradzam i słucham pokus, tracę kontrolę, nie umiem stać z boku.."
|
|
|
 |
uderzył mnie z całej siły w twarz, po czym powtórzył to drugi i kolejny raz. gdy zaczęłam błagać by przestał - śmiał się szyderczo. siedziałam skulona w rogu pokoju, trzymając się za bolącą twarz. nagle .. obudziłam się. usiadłam na łóżku, przełknęłam ślinę i otarłam łzę. spojrzałam w bok - leżał tam ten, obok którego czuję się bezpiecznie. ' jak dobrze , że to już tylko sen ' - powiedziałam do siebie szeptem, po czym wtuliłam się w poduszkę, usiłując zasnąć, a przed oczami mając przeszłość. / veriolla
|
|
|
|
A ja Cię proszę o kawałek ciasta,
nadziewanego przyjaźnią
posypanego zaufaniem i zrozumieniem.
A ja Cię proszę o szklankę soku
z owocu wierności zakrapianego gorącą tęsknotą.
A ja Cię poproszę o kubek lodów
o smaku porannego szaleństwa romantyzmu i zazdrości.
A ja Cię proszę o małą kanapkę
z kiełkującym pragnieniem dojrzałą miłością..'
|
|
|
|
'...Że nie dałeś mi szczęścia, pierścionka ani psa.
Nie żałuję.
Że nie dzwonisz po nocach: kochanie, tak to ja.
Nie żałuję.
Że nie załatwisz mi posady sekretarki,
i że nie noszę twojej szarej marynarki.
Że patrzysz na mnie jak teatralny widz,
to nic, to nic.
..'
|
|
|
|
'.Boże, daj mi cierpliwość, bym pogodził się z tym, czego zmienić nie jestem w stanie. Daj mi siłę, bym zmieniał to co zmienić mogę. I daj mi mądrość, bym odróżnił jedno od drugiego...'
|
|
|
|
Szczęście mi się ku*wa oczami wylewa.
|
|
|
|
Milczenie - największym wołaniem o pomoc.
|
|
|
|
'.za kim najbardziej tęsknisz ? - hmm .. tęsknie za ludźmi , którzy nauczyli mnie żyć . - jak to nauczyli żyć ? przecież każdy to potrafi . - ja nie potrafiłam . na szczęście spotkałam na drodze wspaniałych ludzi , którzy pokazali mi jak się śmiać , kochać , jak czuć się szczęśliwą .. - to pewnie nauczyli cię też i płakać .. - niee , płakać nauczyłam się sama .. wtedy , gdy odeszli..'
|
|
|
|
Dodaj komentarz
