 |
|
to było pewne, że wracam do tego teraz z sentymentem.
|
|
|
|
mogłabym napisać milion wersów o tym, jak cierpię. potem wykrzyczeć to każdemu z was w twarz, na koncercie. kląć jeszcze mocniej i jeszcze częściej, albo odejść i nie mówić nic więcej.
|
|
|
|
mogłabym przestać udawać, że jakoś sobie radzę bez Niego i zacząć wierzyć w to, że będziemy razem w niebie ! czuć się bezpieczna śniąc, albo na przykład - już nigdy więcej nie zasypiać.
|
|
|
|
mogłabym przestać udawać, że jakoś sobie radzę bez Niego i zacząć wierzyć w to, że będziemy razem w niebie ! czuć się bezpieczna śniąc, albo na przykład - już nigdy więcej nie zasypiać.
|
|
|
|
kiedy mam problem, mam muzykę, pokój i komórkę.
w sercu mam miłość, w kieszeni pustkę, w głowie burdel.
|
|
|
|
mam przyjazną materię i jem węglowodany, duże ilości bakterii powodują, że jestem spokojna. moje serce bije równomiernie, regulowane manualnie 180/200.
|
|
|
|
ps. opcja zaprzyjaźnij się z samym sobą jest idealna, a właściwie jedyna, żeby nie czuć się, megasamotnym w życiu.
|
|
|
|
w życiu nie ma pięknych historyjek, jak w kinie to raczej historia pomyłek, albo tragikomedia. ze szkoły wiem niewiele - więcej uczę się na błędach. a moje życie jest między piekłem, a niebem.
|
|
|
|
ktoś mówi, że się zmieniłam na to lepsze, ale dusi mnie powietrze i dołuje ta przestrzeń. już nie chcę słuchać dobrych rad i poleceń.
bo jakoś wy mnie nie słyszycie, kiedy krzyczę.
coś się ze mną stało, a co? nie wiem.
|
|
|
|
wszystko drży i przeszkadza mi śmiech. lepiej odejdź już stąd, zostaw mnie. nic, to nic.. przecież wiesz, przejdzie mi. tylko deszcz zmyje z szyb brudny śnieg.
|
|
|
|
tylko pstryk i już nie ma mnie. czasem bardzo tego chcę, zostawić wszystkich was !
|
|
|
|
jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. nie można go nikomu wytłumaczyć. nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca, jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
